Tiberian Sun - Far West Battlefront

Bathed in the light of borrowed life

We cling to hope in a hopeless time

The voices of the non-existent

Will echo through the infinite

The voyager came in the gift of famine

In the guise of an offering

A millennia will pass and only sand will remain

This world will crumble in ignominy

Looked down upon in disdain from the heavens

We are no longer instruments of their will

In the end even the gods will abandon us

Time is the decrepit mistress drenched in regret

The dead stars don’t speak of a foreseeable future

We leave nothing but a carrion mess

Ailing forward at the gates, we find we have been denied

In the end even death will reject us

Badend in het licht van het geleende leven

We houden vast aan hoop in een hopeloze tijd

De stemmen van het niet-bestaande

Zal echoën door het oneindige

De reiziger kwam in de gave van hongersnood

Onder het mom van een offer

Er gaan millennia voorbij en er blijft alleen zand over

Deze wereld zal in schande instorten

Met minachting neergekeken vanuit de hemel

We zijn niet langer instrumenten van hun wil

Uiteindelijk zullen zelfs de goden ons in de steek laten

Tijd is de afgeleefde meesteres gedrenkt in spijt

De dode sterren spreken niet van een voorzienbare toekomst

We laten niets anders dan een puinhoop achter

Vooruit bij de poorten, we vinden dat we zijn geweigerd

Uiteindelijk zal zelfs de dood ons afwijzen