A Kingdom's Lost Beauty - Far Beyond

Silent the murky waters flow

And a raven calls me fool

Thus ends a painful memory

Or does it start a new

I weep, I cry, but not one sigh

Does leave my dried out soul

My heart unfree, my fate is bound

To an arcane misery

Mournful sings the dying bard

Of anguish and of thee

A man who owns a frozen heart

Dies like a rotten tree

King I was called, right hand of god

Fulfilling deeds on earth

Dead I should be, I’m broken

See I’m just a fool of hate

A kingdom’s lost beauty

And the rise of the moon

Where at night a black raven

Calls me home too soon

Lost kingdom… all beauty’s gone…

Thou cry so much, my shattered friend

Yet I could help, I own the land

For I’m the spirit of these woods

And know the mournful fate

Yet there is hope to be released

From this thy misery

To dream away what threatens thee

And finish agony

I beg thee, if by any chance

My pain would go away

I’d pay my price, be it so high

My life’s a worn out lie

Even if it costs thy soul?

Even if

My life is worthless than my soul

Where the frost spirits wither

Then shall be thy release

You’ll awake from the slumber

And the lands rest in peace

A kingdom’s lost beauty

And its final moonrise

Lost forever

And end it comes too soon

The icy winds shiver

Place of ancient war

Call the spirits of the night

Not… to judge…

Oh how could it happen

As I should have known

That she was true loyal

Now I am alone

Murdered her while she dreams

So innocent and calm

The traitor was my own one son

Oh holy crown, be gone

A kingdom’s lost beauty

And the rise of the moon

Where at night a black raven

Calls me home all too soon

Thus begins a decade of sorrow

Ten years of an agonized dream

Where to it leads, wherefrom he’d come

Still secret of the One

Stil de troebele wateren stroom

En een raaf noemt me dwaas

Zo eindigt een pijnlijke herinnering

Of begint het een nieuwe?

Ik huil, ik huil, maar geen zucht

Laat mijn uitgedroogde ziel achter

Mijn hart onvrij, mijn lot is gebonden

Naar een griezelige ellende

Treurig zingt de stervende bard

Van angst en van jou

Een man met een bevroren hart

Sterft als een rotte boom

Koning I werd genoemd, rechterhand van god

Het vervullen van daden op aarde

Dood zou ik moeten zijn, ik ben kapot

Kijk, ik ben gewoon een dwaas van haat

De verloren schoonheid van een koninkrijk

En de opkomst van de maan

Waar 's nachts een zwarte raaf

Belt me ​​te snel naar huis

Verloren koninkrijk... alle schoonheid is weg...

Je huilt zo, mijn verbrijzelde vriend

Toch zou ik kunnen helpen, ik bezit het land

Want ik ben de geest van deze bossen

En ken het treurige lot

Toch is er hoop om te worden vrijgelaten

Van dit uw ellende

Om weg te dromen wat u bedreigt

En doodsangst beëindigen

Ik smeek u, als het toevallig is

Mijn pijn zou verdwijnen

Ik zou mijn prijs betalen, zij het zo hoog

Mijn leven is een versleten leugen

Zelfs als het je ziel kost?

Zelfs als

Mijn leven is waardeloos dan mijn ziel

Waar de ijsgeesten verdorren

Dan zal uw verlossing zijn

Je wordt wakker uit de slaap

En de landen rusten in vrede

De verloren schoonheid van een koninkrijk

En zijn laatste maansopgang

Voor altijd verloren

En einde het komt te vroeg

De ijzige wind huivert

Plaats van oude oorlog

Roep de geesten van de nacht op

Niet... om te oordelen...

Oh hoe kon het gebeuren?

Zoals ik had moeten weten

Dat ze echt loyaal was

Nu ben ik alleen

Vermoord haar terwijl ze droomt

Zo onschuldig en kalm

De verrader was mijn eigen enige zoon

Oh heilige kroon, ga weg

De verloren schoonheid van een koninkrijk

En de opkomst van de maan

Waar 's nachts een zwarte raaf

Belt me ​​maar al te snel naar huis

Zo begint een decennium van verdriet

Tien jaar van een gekwelde droom

Waarheen het leidt, waar hij vandaan zou komen?

Nog steeds geheim van de Ene