Last Words - Famous Last Words

I am the guardian of memories

I am the gatekeeper to what has been

I am the captor

The sentinel of moments of true spontaneity

In this cesspool of industrially fabricated frames

For life’s ever fleeting sincerity

Must be preserved in all of its colors

My path on this world has never wavered until now

My role in this chaotic theatre of life has always been so clear to me

But I’m struggling to accept this ending

What’s the point of a show if in the end

There is no audience actors or theatre

Nothing and no one to prove it ever existed at all

I wish I understood it more

I wish I could make sense of it all

I suppose the only thing I truly know

Is that when The Negative gets here

It will change everything

I’ve caught myself daydreaming about it a lot lately

What will this new world look like

Will the stars still twinkle in the night sky

Will the same colorful vibrancy still reflect in the light

Will humanity even exist in this new macrocosm

Or will we be expunged with the rest of it

I’d like to imagine it will be more like a pentimento

A new universe sprawled over the canvas of what once was

Leaving clues just under the surface

The tiniest shred of evidence of what existed before

But it’s impossible to stay confident in that idea

When my expectations are everything and nothing all at once

All I know is that whatever it is that’s going to happen

It’s going to be soon

And it will happen in the blink of an eye

I took the last photo I will ever take the other day

It was a beautiful day and I was walking through the park during the golden hour

I noticed this feeble old man and behind him dragged this old tattered dog leash

It was vacant, there was no dog

Yet his hand held onto this leash with such conviction

It infuriated me

The pointlessness of it

I snapped a picture and then without even thinking

I threw my camera smashing it into pieces on the ground

I’ve always had a gift for distinguishing moments of truth

And I’ve always known my purpose was to capture and preserve those moments

So they can be remembered

But what is the point

What is the point of preserving these moments

What was the point of that fucking dog leash?

I recognized the same undeniable truth I saw in the negative

That I’ve seen in all of the pictures I’ve ever captured

Since then time has haunted me every second of every day

It lingers over my head like a dark cloud

Heavy with powerful devastation

Ready to storm down upon the unsuspecting arrogance below

I know The Negative is real

I know it’s coming fast

And I know it is coming soon

Everything will be gone

Everything will be gone

Nobody is ever going to hear this

I don’t even know why I’m recor…

Ik ben de bewaker van herinneringen

Ik ben de poortwachter van wat is geweest

Ik ben de ontvoerder

De schildwacht van momenten van echte spontaniteit

In deze beerput van industrieel vervaardigde frames

Voor de altijd vluchtige oprechtheid van het leven

Moet in al zijn kleuren worden bewaard

Mijn pad op deze wereld heeft tot nu toe nooit gewankeld

Mijn rol in dit chaotische theater van het leven is me altijd zo duidelijk geweest

Maar ik heb moeite om dit einde te accepteren

Wat is het nut van een show als uiteindelijk?

Er zijn geen acteurs uit het publiek of theater

Niets en niemand om te bewijzen dat het ooit heeft bestaan

Ik wou dat ik het meer begreep

Ik wou dat ik het allemaal kon begrijpen

Ik veronderstel dat het enige dat ik echt weet

Is dat wanneer The Negative hier komt?

Het zal alles veranderen

Ik betrap mezelf erop dat ik er de laatste tijd veel over dagdroom

Hoe zal deze nieuwe wereld eruit zien

Zullen de sterren nog steeds fonkelen aan de nachtelijke hemel?

Zal dezelfde kleurrijke levendigheid nog steeds in het licht worden weerspiegeld?

Bestaat de mensheid nog in deze nieuwe macrokosmos?

Of worden we verwijderd met de rest?

Ik kan me voorstellen dat het meer op een pentimento lijkt

Een nieuw universum strekte zich uit over het canvas van wat ooit was

Aanwijzingen net onder de oppervlakte achterlaten

Het kleinste greintje bewijs van wat er eerder bestond

Maar het is onmogelijk om vertrouwen te houden in dat idee

Wanneer mijn verwachtingen alles en niets tegelijk zijn

Alles wat ik weet is dat wat het ook is dat gaat gebeuren

Het zal binnenkort zijn

En het zal in een oogwenk gebeuren

Ik heb de laatste foto gemaakt die ik ooit zal maken

Het was een mooie dag en ik liep door het park tijdens het gouden uur

Ik zag deze zwakke oude man en sleepte deze oude, aan flarden gescheurde hondenriem achter zich aan

Het was leeg, er was geen hond

Toch hield zijn hand deze riem met zoveel overtuiging vast

Het maakte me woedend

De zinloosheid ervan

Ik heb een foto gemaakt en toen zonder na te denken

Ik gooide mijn camera en sloeg hem in stukken op de grond

Ik heb altijd een gave gehad om momenten van waarheid te onderscheiden

En ik heb altijd geweten dat het mijn doel was om die momenten vast te leggen en te bewaren

Zodat ze kunnen worden onthouden

Maar wat is het punt?

Wat heeft het voor zin om deze momenten te bewaren?

Wat was het nut van die verdomde hondenriem?

Ik herkende dezelfde onmiskenbare waarheid die ik in het negatieve zag

Die ik heb gezien op alle foto's die ik ooit heb gemaakt

Sindsdien achtervolgt de tijd me elke seconde van elke dag

Het hangt als een donkere wolk boven mijn hoofd

Zwaar met krachtige verwoesting

Klaar om de nietsvermoedende arrogantie hieronder aan te vallen

Ik weet dat The Negative echt is

Ik weet dat het snel komt

En ik weet dat het binnenkort komt

Alles zal weg zijn

Alles zal weg zijn

Niemand zal dit ooit horen

Ik weet niet eens waarom ik een record heb...