Gravdans - Fallen

Mot stedet hvor skjebner

Møtes for å dø

Faller sjeler fra himmelen

Lik stjerner, som snø

Her er ei plass for lyst eller glede

Kanskje ei heller for håpløs vrede

Pa sorglandets gresskledde skuldre jeg hviler

Blant talløse steinminner utbrent og smiler

Sorgbinderier av gråtende kvister til minne om deg

Kranser og barebuketter rødmer i lyset

Av ditt svunnende asyn

Jordsmonn sparkes

Blomster dør

Ting kan aldri

Bli som før

Galskapens favn drikker tåren jeg feller

Sa kjært den holder om mitt tap

Senger under favner av jord

Hvor i klokker ei lenger kimer

Hvor i livets makkspiste vert

Har talt sine timer

Her skulle de ei lenger

Få hvile I fred

Om mine makesløse tramp

Kunne høres dit ned

Vanhandlede barn

Frost er din sjel

Her er din minnegave

Hvor gravferden ender

Og du festes ved jorden

I ljamannens frodige have

Vil sorgende I evighet danse

Op weg naar de plaats waar het lot

Ontmoet om te sterven

Zielen vallen uit de lucht

Als sterren, als sneeuw

Hier is een plek voor verlangen of vreugde

Misschien ook niet voor hopeloze woede

Op de met gras begroeide schouders van het land van verdriet rust ik

Tussen ontelbare stenen monumenten die uitgebrand en lachend zijn

Verdrietbinders van huilende twijgen ter nagedachtenis aan jou

Kransen en kale boeketten blozen in het licht

Van je afnemende visie

Bodem is geschopt

Bloemen sterven

Dingen kunnen nooit

Wees zoals voorheen

De omhelzing van de waanzin drinkt de traan die ik vergoot

Zo lief dat het mijn verlies vasthoudt

Bedden onder de armen van de aarde

Waar in klokken niet meer slaan?

Waar in de makkpiste-gastheer van het leven

Hebben hun uren geteld

Hier gingen ze niet meer

Rust in vrede

Over mijn weergaloze zwerver

De jouwe kan worden gehoord

mishandelde kinderen

Vorst is je ziel

Hier is je herdenkingsgeschenk

Waar de begrafenis eindigt

En je bent vastgemaakt aan de grond

In de weelderige tuin van de weelderige man

Zal voor altijd rouwen dans