In Morning Mood a Utopia / Revelation - Fall Of The Leafe

Some autumn morning.

Some drops of water to reach the earth.

And there was I. Enraptured, bewildered evermore.

Shattered utterances that never caught ears.

At tedious lenght utopias grow — still.

And for-ever acquiring forms not of health, as spoken absence horrentia.

Tumors my corruption take heed hasten away as you wish.

Let me hallucinate.

All madness centered

— to this utopia, this mortal magnificence.

Could nothing but rejoice the

Fall together with the voices and shades it brings us.

The winds wept thunder and the rain caressed me, cried velvet tears.

A thought arise, a world collapse.

SIMPLE as that.

Een herfstochtend.

Enkele druppels water om de aarde te bereiken.

En daar was ik. Verrukt, steeds meer verbijsterd.

Versplinterde uitingen die nooit oren vingen.

Langzamerhand groeien utopieën - stil.

En voor altijd het verwerven van vormen die niet van gezondheid zijn, zoals horrentia voor gesproken afwezigheid.

Tumoren waar mijn corruptie op let, versnel weg zoals u wilt.

Laat me hallucineren.

Alle waanzin gecentreerd

- naar deze utopie, deze sterfelijke grootsheid.

Kon niets anders dan zich verheugen over de

Val samen met de stemmen en schaduwen die het ons brengt.

De wind huilde donder en de regen streelde me, huilde fluwelen tranen.

Er komt een gedachte op, een wereld stort in.

Simpel als dat.