Cacimba de Mágoa - Gabriel, O Pensador, Falamansa

O sertão vai virar mar, é o mar virando lama

Gosto amargo do Rio Doce, de Regência a Mariana

Mariana, Marina, Maria, Márcia, Mercedes, Marília

Quantas famílias com sede, quantas panelas vazias?

Quantos pescadores sem redes e sem canoas?

Quantas pessoas sofrendo, quantas pessoas?

Quantas pessoas sem rumo, como canoas sem remos

Ou pescadores sem linhas e sem anzóis

Quantas pessoas sem sorte, quantas pessoas com fome

Quantas pessoas sem nome, quantas pessoas sem voz?

Adriano, Diego, Pedro, Marcelo, José

Aquele corpo é de quem?

Aquele corpo, quem é?

É do Tião, é do Léo, é do João, é de quem?

É mais um João-Ninguém, é mais um morto qualquer

Morreu debaixo da lama, morreu debaixo do trem?

Ele era filho de alguém, e tinha filho e mulher?

Isso ninguém quer saber, com isso ninguém se importa

Parece que essas pessoas já nascem mortas

E, pra quem olha de longe, passando sempre por cima

Parece que essas pessoas não têm valor

São tão pequenas e fracas, deitando em camas e macas

Sobrevivendo, sentindo tristeza e dor

Quem nunca viu a sorte pensa que ela não vem

E enche a cacimba de mágoa

Hoje, me abraça forte, guarda esse mal pra outro bem

Transforma lágrima em água

O sertão vai virar mar, é o mar virando lama

Gosto amargo do Rio Doce, de Regência a Mariana

Quem olha acima, do alto, ou na TV, em segundos

Às vezes vê todo mundo, mas não enxerga ninguém

E não enxerga a nobreza de quem tem pouco, mas ama

De quem defende o que ama e valoriza o que tem

Antônio, Kátia, Rodrigo, Maurício, Flávia e Taís

Trabalham feito formigas, têm uma vida feliz

Sabem o valor da amizade e da pureza

Da natureza e da água, fonte da vida

Conhecem os bichos e plantas e, como o galo que canta

Levantam todos os dias com energia e com a cabeça erguida

Mas vêm a lama e o descaso, sem cerimônia

Envenenando o futuro e o presente

Como se faz desde sempre na Amazônia

Nas nossas praias e rios, impunemente

Mas o veneno e o atraso, disfarçado de progresso

Que apodrece a nossa fonte e a nossa foz

Não nos faz tirar os olhos do horizonte

Nem polui a esperança que nasce dentro de nós

É quando a lágrima no rosto a gente enxuga e segue em frente

Persistente, como as tartarugas e as baleias

E, nessa lama, nasce a flor que a gente rega

Com o amor que corre dentro do sangue, nas nossas veias

Quem nunca viu a sorte pensa que ela não vem

E enche a cacimba de mágoa

Hoje, me abraça forte, guarda esse mal pra outro bem

Transforma lágrima em água

O sertão vai virar mar, é o mar virando lama

Gosto amargo do Rio Doce, de Regência a Mariana

O sertão vai virar mar (o sertão virando mar)

É o mar virando lama (o mar virando lama)

Gosto amargo do Rio Doce (da lama nasce a flor)

De Regência a Mariana (muita força, muita sorte)

O sertão vai virar mar (mais justiça, mais amor)

É o mar virando lama

Gosto amargo do Rio Doce, de Regência a Mariana

O sertão vai virar mar, é o mar virando lama…

De sertão zal in de zee veranderen, het is de zee die in modder verandert

Bittere smaak van Rio Doce, uit Mariana's Regency

Mariana, Marina, Maria, Marcia, Mercedes, Marília

Hoeveel dorstige gezinnen, hoeveel lege potten?

Hoeveel vissers zonder netten en kano's?

Hoeveel mensen lijden, hoeveel mensen?

Hoeveel mensen doelloos, zoals kano's zonder roeispanen

Of vissers zonder lijnen en zonder haken

Hoeveel ongelukkige mensen, hoeveel hongerige mensen?

Hoeveel naamloze mensen, hoeveel stemloze mensen?

Adriano, Diego, Pedro, Marcelo, José

Wiens lichaam is dat?

Dat lichaam, wie is het?

Is het van Tião, van Léo, van João, van wie?

Het is gewoon een niemand, het is gewoon een andere dode persoon

Stierf onder de modder, stierf onder de trein?

Was hij iemands zoon, en had hij een zoon en een vrouw?

Dat wil niemand weten, daar geeft niemand om

Het lijkt erop dat deze mensen al dood zijn

En voor degenen die van ver kijken, altijd voorbijgaan

Het lijkt erop dat deze mensen waardeloos zijn

Ze zijn zo klein en zwak, liggend in bedden en brancards

Overleven, verdriet en pijn voelen

Iedereen die nog nooit geluk heeft gezien, denkt dat het niet komt

En vult het gat met verdriet

Vandaag, knuffel me stevig, bewaar dit kwaad voor een ander goed

Verander tranen in water

De sertão zal in de zee veranderen, het is de zee die in modder verandert

Bittere smaak van Rio Doce, uit Mariana's Regency

Wie kijkt er in seconden naar boven, van boven of op tv

Soms zie je iedereen, maar je ziet niemand

En hij ziet niet de adel van wie weinig heeft, maar liefheeft

Van degenen die verdedigen waar ze van houden en waarderen wat ze hebben

Antônio, Kátia, Rodrigo, Maurício, Flávia en Taís

Ze werken als mieren, hebben een gelukkig leven

Ze kennen de waarde van vriendschap en zuiverheid

Van natuur en water, bron van leven

Ze kennen de dieren en planten en, net als de haan die kraait,

Ze staan ​​elke dag met energie en met opgeheven hoofd op

Maar de modder en de nalatigheid komen, zonder ceremonie

De toekomst en het heden vergiftigen

Hoe het altijd is gedaan in de Amazone

Op onze stranden en rivieren, straffeloos

Maar het gif is de vertraging, vermomd als vooruitgang

Dat verrot onze bron en onze mond

Het zorgt er niet voor dat we onze ogen van de horizon afhouden

Noch vervuilt het de hoop die in ons is geboren

Het is wanneer de traan op het gezicht wordt weggeveegd en verder gaat

Aanhoudend, zoals schildpadden en walvissen

En in deze modder wordt de bloem geboren die we water geven

Met de liefde die in het bloed stroomt, in onze aderen

Iedereen die nog nooit geluk heeft gezien, denkt dat het niet komt

En vult het gat met verdriet

Vandaag, knuffel me stevig, bewaar dit kwaad voor een ander goed

Verander tranen in water

De sertão zal in de zee veranderen, het is de zee die in modder verandert

Bittere smaak van Rio Doce, uit Mariana's Regency

De sertão verandert in de zee (de sertão verandert in de zee)

Het is de zee die in modder verandert (de zee die in modder verandert)

Bittere smaak van Rio Doce (uit de modder wordt de bloem geboren)

Van Regency tot Mariana (veel sterkte, veel geluk)

De sertão zal de zee worden (meer gerechtigheid, meer liefde)

Het is de zee die in modder verandert

Bittere smaak van Rio Doce, uit Mariana's Regency

De sertão zal in zee veranderen, het is de zee die in modder verandert...