Wicked Messenger - Faces

There was a wicked messenger

From Eli he did come,

With a mind that multiplied

The smallest matter.

When questioned who had sent for him,

He answered with his thumb,

For his tongue it could not speak, but only flatter.

He stayed behind the assembly hall,

It was there he made his bed,

Oftentimes he could be seen returning.

Until one day he just appeared

With a note in his hand which read,

«The soles of my feet, I swear they’re burning.»

Oh, the leaves began to fallin'

And the seas began to part,

And the people that confronted him were many.

And he was told but these few words,

Which opened up his heart,

«If ye cannot bring good news, then don’t bring any.»

Er was een slechte boodschapper

Van Eli kwam hij,

Met een geest die zich vermenigvuldigde

De kleinste zaak.

Op de vraag wie hem had laten komen,

Hij antwoordde met zijn duim:

Voor zijn tong kon het niet spreken, maar alleen maar vleien.

Hij bleef achter de aula,

Daar maakte hij zijn bed op,

Vaak zag men hem terugkeren.

Tot hij op een dag gewoon verscheen

Met een briefje in zijn hand waarop stond:

"De zolen van mijn voeten, ik zweer dat ze branden."

Oh, de bladeren begonnen te vallen

En de zeeën begonnen te scheiden,

En de mensen die hem confronteerden waren talrijk.

En hem werd verteld, maar deze paar woorden,

Die zijn hart opende,

"Als u geen goed nieuws kunt brengen, breng er dan geen."