Abrasive Turns of Phrases - Eye of the Enemy

The wait, the gait

Of men divorced of meaning

Betrays their state

As pigeons stopped from preening

A plaintive plea

Is useless sophistry

I never wanted to be questioned why

I’m here, now

Grey, and unmoved

Twitching, unceasing

The tension taut between

Pain, unsoothed

And loss, twice removed

Normalized the fucking state of life

Where the fog alludes

To the internment of mind

The interminable stay in a section of swaying thoughts

And retorts

I, I can’t escape what’s prophesied

But I refuse to treat the wisdom as received

Just because another life has felt reprieve

Narcissistic terms, apologist conditions

Strenuous in turn;

constant atonal renditions

Of unconscious whims, sung by damaged neural strings

I can’t help what I can’t see

But I don’t presume what I could be

I’d rather be alone, than leave a space for spacelessness

I’d rather not intone, the morbid hymns of gracelessness

I’d rather be alone, than be a space for spacelessness

I’d rather not intone, the morbid hymns of gracelessness

And stress

A constant source of weakness

Your hand, interned, immune to touch and life and burns

You are not their progeny

Even if you want to be

I’d rather be alone, than leave a space for spacelessness

I’d rather not intone, the morbid hymns of gracelessness

I’d rather be alone, than be a space for spacelessness

I’d rather die at home, than leave your face a sordid

Mess

I never wanted to be questioned why

I’m here

Now

Pushing the envelope

Punish the interloper

Pressure our nascent joy to stray

If I could write the beauty of your eyes

(You are the pebbles that my self runs over)

And in fresh numbers, number all your graces

(You texture me — you move the way I move)

The age to come would say «This poet surely lies

(You bend my surface — you reshape my groove,)

Such heavenly touches ne’er touched earthly faces.»

(break the perfection of the rhythmed sliding surface of my heart)

Faces

Faces

Faces

Faces, unclean, they gleam

With saline acceptance

Phases, abrasive turns of phrases, like «life is a veil of tears.»

Het wachten, de gang

Van mannen gescheiden van betekenis

Verraadt hun staat

Toen duiven stopten met poetsen

Een klaaglijk pleidooi

Is nutteloze spitsvondigheid?

Ik wilde nooit worden gevraagd waarom

Ik ben er nu

Grijs en onbewogen

Trillend, onophoudelijk

De spanning tussen

Pijn, niet gekalmeerd

En verlies, tweemaal verwijderd

De verdomde staat van het leven genormaliseerd

Waar de mist zinspeelt

Naar de internering van de geest

Het eindeloze verblijf in een sectie van wuivende gedachten

en antwoordt

Ik, ik kan niet ontsnappen aan wat is geprofeteerd

Maar ik weiger de wijsheid te behandelen zoals die is ontvangen

Gewoon omdat een ander leven uitstel heeft gevoeld

Narcistische termen, verontschuldigende voorwaarden

Inspannend op zijn beurt;

constante atonale uitvoeringen

Van onbewuste grillen, gezongen door beschadigde neurale snaren

Ik kan er niets aan doen wat ik niet kan zien

Maar ik veronderstel niet wat ik zou kunnen zijn

Ik ben liever alleen dan dat ik een ruimte achterlaat voor ruimteloosheid

Liever niet intoneren, de morbide hymnes van genadeloosheid

Ik ben liever alleen dan een ruimte voor ruimteloosheid

Liever niet intoneren, de morbide hymnes van genadeloosheid

en stress

Een constante bron van zwakte

Je hand, geïnterneerd, immuun voor aanraking en leven en brandwonden

Jij bent niet hun nageslacht

Zelfs als je dat wilt zijn

Ik ben liever alleen dan dat ik een ruimte achterlaat voor ruimteloosheid

Liever niet intoneren, de morbide hymnes van genadeloosheid

Ik ben liever alleen dan een ruimte voor ruimteloosheid

Ik sterf liever thuis dan dat ik je gezicht vies achterlaat

Troep

Ik wilde nooit worden gevraagd waarom

Ik ben hier

nutsvoorzieningen

De envelop duwen

Straf de indringer

Zet onze ontluikende vreugde onder druk om af te dwalen

Als ik de schoonheid van je ogen zou kunnen schrijven

(Jij bent de kiezelstenen waar ik zelf overheen rijdt)

En in nieuwe cijfers, tel al je genaden

(Je geeft me structuur — je beweegt zoals ik beweeg)

De komende tijd zou zeggen: «Deze dichter liegt zeker»

(Je buigt mijn oppervlak - je hervormt mijn groef,)

Zulke hemelse aanrakingen raakten geen aardse gezichten.»

(breek de perfectie van het ritmische glijdende oppervlak van mijn hart)

Gezichten

Gezichten

Gezichten

Gezichten, onrein, ze glimmen

Met zoutacceptatie

Fasen, schurende wendingen van zinnen, zoals 'het leven is een sluier van tranen'.