Grave Mistake - Extremity

Mother, why?

— Hast thou forsaken me

Let me die — This prison made for me

Cold, numb, longing to succumb — fetal creature wise and heaven-wrought

Lost, stark, clawing in the dark — Cosmic consciousness devoid of thought

Mother — mother of light

Ancient — hidden from sight

This curse, this wretched joy — Bequeathed unbidden to her, this blighted baby

boy

The hooded figures crown her, the harbinger of doom — Anointed unrepentant,

destined for Earthly tomb

Proud, strong, whispering her song — Lullabies to soothe the seething beast

Black, night, hex protects from fright — And fire burns to warm their fragile

peace

Father — father of sky

Warrior — destined to die

What’s this infernal racket, upon the cabin door?

— Pitchforks and torches

blazing, these cries of «Burn the whore!»?

Their dirty fingers grabbing, their greedy mouths agape — Their crucifixes

gleaming, prohibiting escape

The townsfolk said, «We'll chop off her head!

We’ll feed the worms this lustful,

loathsome hag!»

With daggers drawn, for her and her spawn, «We'll burn the farmer’s daughter

bound and gagged!»

Once she was beautiful, once she was his bride

They tied her to a stake

She burnt alive

The madding crowd shouted out loud, «That wanton wench, we’ll hang her by the

heels!

Thy kingdom come, the Lord’s will be done!

We’ll gut the suckling piglet while

he squeals!»

Once she was beautiful, once she was his bride

They tied her to a stake

She burnt alive

It thus begins, always in an end

Mother will have her revenge

Mother will have her revenge

Moeder, waarom?

— Heb je me verlaten

Laat me sterven - Deze gevangenis is voor mij gemaakt

Koud, verdoofd, verlangend om te bezwijken - foetaal schepsel wijs en door de hemel gemaakt

Verdwaald, grimmig, klauwend in het donker - Kosmisch bewustzijn zonder gedachten

Moeder - moeder van het licht

Oud — aan het zicht onttrokken

Deze vloek, deze ellendige vreugde - ongevraagd aan haar nagelaten, deze verwoeste baby

jongen

De gekapte figuren bekronen haar, de voorbode van onheil - Gezalfde onboetvaardig,

bestemd voor aardse tombe

Trots, sterk, haar lied fluisterend - Slaapliedjes om het ziedende beest te kalmeren

Zwart, nacht, hex beschermt tegen schrik — en vuur brandt om hun kwetsbaarheid te verwarmen

vrede

Vader — vader van de hemel

Krijger — voorbestemd om te sterven

Wat is dit helse kabaal op de kajuitdeur?

— Hooivorken en fakkels

laaiend, deze kreten van "Burn the hoer!"?

Hun vuile vingers graaien, hun hebzuchtige monden wijd open... Hun crucifixen

glanzend, ontsnapping onmogelijk

De stedelingen zeiden: «We hakken haar hoofd eraf!

We zullen de wormen zo wellustig voeden,

walgelijke heks!»

Met getrokken dolken, voor haar en haar kroost: «We zullen de boerendochter verbranden

gebonden en gekneveld!»

Eens was ze mooi, eens was ze zijn bruid

Ze bonden haar vast aan een paal

Ze is levend verbrand

De dolle menigte schreeuwde hardop: 'Die moedwillige deerne, we hangen haar bij de

hakken!

Uw koninkrijk kome, de wil van de Heer geschiede!

We zullen de speenvarken even darmen

hij piept!»

Eens was ze mooi, eens was ze zijn bruid

Ze bonden haar vast aan een paal

Ze is levend verbrand

Het begint dus, altijd in een einde

Moeder zal wraak nemen

Moeder zal wraak nemen