Detestation - Extreme Noise Terror

This prison I alone suffer

Brought face down

Have I not suffered enough

Sardonic stares all my life

Detestation everyway I turn

Thoughts screaming through my head

I break

A prisoner held by my own mind

I break

Abberations of which I have no control

But I must

If only to exist away from this

My own private hell

Through this I repent

Constricting me to pulp

A shadow of my former self

Human nature revolting me

Disdaining looks burning through

The blanket of scorn, suffocating me

Never wanted, never will

Life is taken never gained

And I wish you hell

Deze gevangenis lijd ik alleen

Met het gezicht naar beneden gebracht

Heb ik niet genoeg geleden?

Sardonic staart mijn hele leven

Elke keer als ik me afkeer

Gedachten schreeuwen door mijn hoofd

Ik breek

Een gevangene vastgehouden door mijn eigen geest

Ik breek

Afwijkingen waar ik geen controle over heb

Maar ik moet

Al was het maar om hier vanaf te bestaan

Mijn eigen privéhel

Hierdoor heb ik berouw

Me beperken tot pulp

Een schaduw van mijn vroegere zelf

De menselijke natuur komt me in opstand

Minachtende blikken branden door

De deken van minachting, die me verstikt

Nooit gewild, zal nooit

Het leven wordt genomen, nooit gewonnen

En ik wens je de hel