Fault's Peaks - Exist

I remember those nights, the lonely sound of the service drive

I remember those times I thought that I could make you mine

Your dark hair and your coffee eyes

I wanted to fix you, but you didn’t want to fight

Your heart was sad, but so was mine

Your heart was a stubborn slope that I couldn’t climb

Every night we’d say goodbye, you’d shut the door with a sigh

You kept saying we didn’t have much time

It’s all your fault, and I’ll always blame you

I dreamt a life for us and it could’ve come true

But you packed all your things and said that «we're through

Because you ruined me and I ruined you.»

We were library lovers where no one could see

Midnight diners always in secrecy

Moonlit drives to your front door

You wanted my attention but nothing more

I couldn’t break it off, I had no guts

Because you were one of my few great loves

Now you changed the locks and moved on out

You had abandoned your love for doubt

It’s all your fault, and I’ll always blame you

I dreamt a life for us and it could’ve come true

But you packed all your things and said that «we're through

Because you ruined me and I ruined you.»

Ik herinner me die nachten, het eenzame geluid van de dienstrit

Ik herinner me die keren dat ik dacht dat ik je de mijne kon maken

Je donkere haar en je koffieogen

Ik wilde je repareren, maar je wilde niet vechten

Je hart was verdrietig, maar het mijne ook

Je hart was een hardnekkige helling die ik niet kon beklimmen

Elke avond namen we afscheid, je sloot de deur met een zucht

Je bleef maar zeggen dat we niet veel tijd hadden

Het is allemaal jouw schuld, en ik zal je altijd de schuld geven

Ik droomde een leven voor ons en het had kunnen uitkomen

Maar je pakte al je spullen en zei dat "we zijn klaar"

Omdat jij mij hebt geruïneerd en ik jou.»

We waren bibliotheekliefhebbers waar niemand ze kon zien

Diners om middernacht altijd in het geheim

Moonlit rijdt naar je voordeur

Je wilde mijn aandacht, maar meer niet

Ik kon het niet afbreken, ik had geen lef

Omdat je een van mijn weinige grote liefdes was

Nu heb je de sloten veranderd en ben je verder gegaan

Je had je liefde voor twijfel opgegeven

Het is allemaal jouw schuld, en ik zal je altijd de schuld geven

Ik droomde een leven voor ons en het had kunnen uitkomen

Maar je pakte al je spullen en zei dat "we zijn klaar"

Omdat jij mij hebt geruïneerd en ik jou.»