The Coroner - Evocation

I spoke with Lucifer, he gave me light

I found my inner sight to burn so bright

I climb my walls, in my darkened womb

Last breaths for air went weak to none

Now the coroner walks outside my door

I turn into fire

Because my soul has started to glow

And I feel this desire

To let myself go and never be born again

Inside my soulless tomb, incarnate mass

The curtain fell and ceased my day

It stains my skin, it’s full of blood

Dark fiction lives to be my only friend again

As the coroner walks outside my door

Ik sprak met Lucifer, hij gaf me licht

Ik merkte dat mijn innerlijke zicht zo helder brandde

Ik beklim mijn muren, in mijn verduisterde baarmoeder

Laatste ademhalingen voor lucht werden zwak tot geen

Nu loopt de lijkschouwer mijn deur uit

Ik verander in vuur

Omdat mijn ziel is gaan gloeien

En ik voel dit verlangen

Om mezelf te laten gaan en nooit meer geboren te worden

In mijn zielloze graf, vleesgeworden massa

Het gordijn viel en stopte mijn dag

Het maakt vlekken op mijn huid, het zit vol met bloed

Duistere fictie leeft om weer mijn enige vriend te zijn

Terwijl de lijkschouwer voor mijn deur loopt