Dark Day Sunrise - Evocation

So cold empire of lies

Full of black watching eyes

Valley of the dead

On crimson skies we see our sun go

Down the sewers of the truth where the joker fake wears his crown

Sound was the master of all lies, muted puppet still lived his life

Bound to the circle of the fools, he’s insane and so lost in time

Slow, the withered shaded son full of deep incisions scared for life

Here he dwells in fire

Since the dark day sunrise

Blind in the city of the deaf, the sheep are not aware of wolves

Blood on the altar of the church, blinded zombie through a misled youth

Oh, the smell of the sacrificial flesh, last in line he sees no other truth

Down on his knees was his last move, he slit open his soul for a lie

Now he dwells in fire

Since the dark day sunrise

Zo koud imperium van leugens

Vol met zwarte kijkende ogen

Vallei van de doden

Op karmozijnrode luchten zien we onze zon gaan

Door de riolen van de waarheid waar de grappenmaker zijn kroon draagt

Geluid was de meester van alle leugens, de gedempte marionet leefde nog steeds zijn leven

Gebonden aan de cirkel van de dwazen, hij is krankzinnig en zo verloren in de tijd

Traag, de verdorde schaduwrijke zoon vol diepe incisies, bang voor het leven

Hier woont hij in vuur

Sinds de donkere dag zonsopgang

Blind in de stad van de doven, de schapen zijn zich niet bewust van wolven

Bloed op het altaar van de kerk, verblinde zombie door een misleide jeugd

Oh, de geur van het offervlees, als laatste ziet hij geen andere waarheid

Op zijn knieën was zijn laatste zet, hij sneed zijn ziel open voor een leugen

Nu woont hij in het vuur

Sinds de donkere dag zonsopgang