Песня о волшебной розе - Евгений Крылатов

В долине Тигра и Ефрата,

Где древних тайн земля полна,

С неповторимым ароматом

Есть роза чудная одна.

В недобрый час тоски и гнева,

В час пробужденья темных сил

Спустился белый ангел с неба

И эту розу посадил.

Там, где она расцветает,

Там никто не солжет,

Там никто никогда не солжет.

Лишь звезды небесные знают,

Где она расцветет,

Где однажды она расцветет.

Пусть вид ее порою жалок,

Как скромной Золушки наряд,

Но ложь сворачивает жало,

Ее заслышав аромат.

В любую крепость, дом и замок

Он проникает без труда,

И ощутивший этот запах

Солгать не сможет никогда.

Там, где она расцветает,

Там никто не солжет,

Там никто никогда не солжет.

Лишь звезды небесные знают,

Где она расцветет,

Где однажды она расцветет.

In de vallei van de Tigris en de Eufraat,

Waar de aarde vol oude geheimen is,

Met unieke smaak

Er is een prachtige roos.

In een onvriendelijk uur van verlangen en woede,

Op het uur van het ontwaken van de duistere krachten

Een witte engel daalde neer uit de hemel

En ik heb deze roos geplant.

Waar het bloeit

Niemand zal daar liegen

Niemand zal daar ooit liggen.

Alleen de sterren van de hemel weten

Waar zal ze bloeien?

Waar het op een dag zal bloeien.

Laat haar uiterlijk soms zielig zijn,

Als een bescheiden Assepoester-outfit,

Maar leugens keren de angel

Haar geur horen.

Naar elk fort, huis en kasteel

Hij penetreert zonder moeite

En deze geur voelen

Kan nooit liegen.

Waar het bloeit

Niemand zal daar liegen

Niemand zal daar ooit liggen.

Alleen de sterren van de hemel weten

Waar zal ze bloeien?

Waar het op een dag zal bloeien.