The World as Broken - Evans Blue

You are the venomous

Empty brilliance

I am upset with what I’ve become

I am defenseless, hardly broken

I am irrelevant with what I have done

What have I done

Etched in skin like scars I’m left with

Swept beneath my sin

(Just to keep the surface from caving in)

Chased by the end of a book not written

Yet somehow I’m condemned

(Defeat the fire or be the fire within)

Take

Or be the one who gave in

Break

Or be the one who lives

Wait

And leave the world as broken

To justify the end

You’re free to give in but

Damned if you dare to

Taught to forgive while the hate lies within you

Feel trapped in your skin

You can’t comprehend

He who preaches through silence

Denies us our privilege

Caged in glass, my chaos trapped

And wrapped inside my skin

Paint my past with cold dead hands

Convince me who I am

Take

Or be the one who gave in

Break

Or be the one who lives

Wait

And leave the world as broken

To justify the end

You’re free to give in but

Damned if you dare to

Taught to forgive as the hate lies within you

Feel trapped in your skin

You can’t comprehend

He who preaches through silence

Denies us our privilege

Right to defend

Our doubts in regard to

Who we should be

When the answers involves you

The beat in my chest is

The absence I’ve turned to

Losing is closure if I’m who designed you

Jij bent de giftige

Lege schittering

Ik ben boos op wat ik ben geworden

Ik ben weerloos, nauwelijks gebroken

Ik ben niet relevant voor wat ik heb gedaan

Wat heb ik gedaan

Geëtst in de huid als littekens die ik overhoud

Geveegd onder mijn zonde

(Alleen om te voorkomen dat het oppervlak instort)

Achtervolgd door het einde van een boek dat niet is geschreven

Toch ben ik op de een of andere manier veroordeeld

(Versla het vuur of wees het vuur van binnen)

Nemen

Of wees degene die toegaf

Pauze

Of wees degene die leeft

Wacht

En laat de wereld als gebroken achter

Om het einde te rechtvaardigen

Je bent vrij om toe te geven, maar

Verdomme als je durft

Geleerd om te vergeven terwijl de haat in je zit

Voel je gevangen in je huid

Je kunt het niet begrijpen

Hij die predikt door stilte

Ontzegt ons ons voorrecht

Gekooid in glas, mijn chaos gevangen

En gewikkeld in mijn huid

Verf mijn verleden met koude, dode handen

Overtuig me wie ik ben

Nemen

Of wees degene die toegaf

Pauze

Of wees degene die leeft

Wacht

En laat de wereld als gebroken achter

Om het einde te rechtvaardigen

Je bent vrij om toe te geven, maar

Verdomme als je durft

Geleerd om te vergeven omdat de haat in jou zit

Voel je gevangen in je huid

Je kunt het niet begrijpen

Hij die predikt door stilte

Ontzegt ons ons voorrecht

Recht om te verdedigen

Onze twijfels met betrekking tot:

Wie we zouden moeten zijn?

Wanneer de antwoorden jou betreffen

Het ritme in mijn borst is:

De afwezigheid waar ik naar toe ben gegaan

Verliezen is afsluiting als ik degene ben die jou heeft ontworpen