Paradigm - Eternal Void

Then I awake in an unknown presence

Between paralysis and constant inertia

Switching back to the present that I lay forth

This meridian shift moves before me

The illusion ignites behind the mask

The central feeling captured through the iris

The contortions in the paradigm

This celestial sphere lies beneath my feet

Drifting back into the wind

I see the condensation’s weight

Trapped in the air

Thrown back into the constellations

Rift, falling back into the depths

I breathe the atmosphere and seek

Eternal weightlessness

Holding back from my own complications

I will not hold back

Until the edges collapse

And define my purpose

Dream, drifting back into the wind

I see the condensation’s weight

Trapped in the air

Thrown back into the constellations

Rift, falling back into the depths

I breathe the atmosphere and seek

Eternal weightlessness

Holding back from my own complications

Through velocity I reach and cast this stone

This existence thrown back into the depths

A reminder, you were not around

Without love and held within fear

The white noise I hear in my dreams

A reminder, you were not around

Through the neural impulse that I have survived

Another constant reminder that I am alive

Through the air I will trace my fate again

In the end I remain and still I stand

On my two feet

Drifting back into the wind

I see the condensation’s weight

Trapped in the air

Thrown back into the constellations

Rift, falling back into the depths

I breathe the atmosphere and seek

Eternal weightlessness

Holding back from my own complications

Through the impulse that I have survived

That I have survived

I trace in the air that I am alive

That I am alive

Dan word ik wakker in een onbekende aanwezigheid

Tussen verlamming en constante traagheid

Terugschakelen naar het heden dat ik voorleg

Deze meridiaanverschuiving beweegt voor mij

De illusie ontbrandt achter het masker

Het centrale gevoel gevangen door de iris

De verdraaiingen in het paradigma

Deze hemelbol ligt onder mijn voeten

Terugdrijvend tegen de wind in

Ik zie het gewicht van de condens

Gevangen in de lucht

Teruggeworpen in de sterrenbeelden

Rift, terugvallen in de diepte

Ik adem de sfeer en zoek

Eeuwige gewichtloosheid

Weerhouden van mijn eigen complicaties

Ik zal me niet inhouden

Tot de randen instorten

En definieer mijn doel

Droom, terugdrijvend in de wind

Ik zie het gewicht van de condens

Gevangen in de lucht

Teruggeworpen in de sterrenbeelden

Rift, terugvallen in de diepte

Ik adem de sfeer en zoek

Eeuwige gewichtloosheid

Weerhouden van mijn eigen complicaties

Door snelheid bereik ik en werp ik deze steen

Dit bestaan ​​terug in de diepte gegooid

Ter herinnering: je was niet in de buurt

Zonder liefde en vastgehouden in angst

De witte ruis die ik hoor in mijn dromen

Ter herinnering: je was niet in de buurt

Door de neurale impuls die ik heb overleefd

Nog een constante herinnering dat ik leef

Door de lucht zal ik mijn lot opnieuw volgen

Uiteindelijk blijf ik en nog steeds sta ik

Op mijn twee voeten

Terugdrijvend tegen de wind in

Ik zie het gewicht van de condens

Gevangen in de lucht

Teruggeworpen in de sterrenbeelden

Rift, terugvallen in de diepte

Ik adem de sfeer en zoek

Eeuwige gewichtloosheid

Weerhouden van mijn eigen complicaties

Door de impuls die ik heb overleefd

Dat ik het heb overleefd

Ik traceer in de lucht dat ik leef

Dat ik leef