Без тебя - Эсчевский

Сегодня грустный день, улыбаться не моё.

Ты меня предал, я был к этому не готов.

Ты до последнего со мной — так говорить не смей.

И если с ней, то я точно много, что съел.

Столько исписано, сброшено в урну.

Теперь не могу по-другому, по-другому трудно.

Я на полу, и мне хотелось лишь только уснуть.

Так провожал свою семнадцатую весну.

Потом, кидало так, что вроде всё начать с нуля.

Было не плохо, но было плохо тебя терять.

Когда не мог найти с тобою общих тем —

И всё, что я искал потом, всё было лишь в одной тебе!

Ты поменялся бы со мной местами.

Когда так плохо, твоя гордость куда-то стекает.

Из кучи общего, что между нами.

Я раскрутил твой паблик, чёрт, этими стихами.

И нас спасут в эти чудные ночи.

Лагают все вокруг — не все, но половина точно.

Огромный почерк в записной, но я готов меняться.

Мои ребята — титановый панцирь.

Прохладным ветром затянуться поры.

Я представляю самый светлый город —

Серых дворов, кривых заборов, футбольных коробок;

Битых голов, вечно поломанных, просто знакомых.

А если честно, то всё это зря;

и ты не верь им,

Ведь не только тебе шестерят.

А сколько лет, какая разница, я доверял.

А всё, что было до — это было, но без тебя.

Без тебя, без тебя —

Всё ненужным стало сразу без тебя.

Август, 2015.

Vandaag is een droevige dag, het is niet aan mij om te glimlachen.

Je hebt me verraden, ik was hier niet klaar voor.

Je bent tot het laatst bij me - durf dat niet te zeggen.

En als ik bij haar ben, dan heb ik zeker veel gegeten.

Er is zoveel opgeschreven, in de urn gedumpt.

Nu kan ik het niet anders, het is moeilijk om het op een andere manier te doen.

Ik lig op de grond en ik wilde gewoon slapen.

Zo bracht hij zijn zeventiende lente door.

Toen werd het zo gegooid dat het leek alsof alles helemaal opnieuw begon.

Het was niet erg, maar het was erg om je te verliezen.

Toen ik geen gemeenschappelijke thema's bij jou kon vinden -

En alles waar ik later naar op zoek was, alles was alleen in jou!

Je zou met mij van plaats ruilen.

Als het zo erg is, loopt je trots ergens weg.

Van een heleboel dingen die we gemeen hebben.

Ik promootte je publiek, verdomme, met deze verzen.

En we zullen gered worden in deze prachtige nachten.

Iedereen in de buurt blijft achter - niet allemaal, maar zeker de helft.

Enorm handschrift in een notitieboekje, maar ik ben klaar om te veranderen.

Mijn jongens zijn titanium shell.

De koele wind vernauwt de poriën.

Ik vertegenwoordig de helderste stad -

Grijze werven, scheve hekken, voetbalboxen;

Geslagen hoofden, voor altijd gebroken, gewoon kennissen.

En om eerlijk te zijn, het is allemaal tevergeefs;

en je gelooft ze niet

Je bent tenslotte niet alleen zes.

En hoeveel jaar, wat is het verschil, vertrouwde ik.

En alles wat daarvoor was - dat was het, maar zonder jou.

Zonder jou, zonder jou

Alles werd overbodig zonder jou.

Augustus, 2015.