Black Moonlight - Ernestine Anderson

Lost in the shuffle, I’ve drifted an' strayed

Bruised by the city, bewildered, betrayed

With a heart heavy laden with faltering strides

I have come to the bridge, to the line that divides!

What am I doing up here in a daze

As I gaze at the cold river bed?

Why do I ask myself, «Shall I go back

When I seem to be going ahead?»

To black moonlight!

Where everything reflects your colour

Darkness that is endless

Nights that leave me friendless.

.. blue!

Black moonlight!

You make the lights of Harlem duller

Just like me you’re faded, jaded and degraded.

.. too!

Why must you send.

.

Ebony moonbeams, depressing, distressing.

.

Like shadows of love that are gone?

Where will it end?

Will it spread on to the starlight, the sunlight

And darken each promise of dawn?

Black moonlight!

I’ve lost all power to resist you

Madly, I await you, even though I hate you

Black, black moonlight!

Music by Arthur Johnston

Verloren in de shuffle, ik ben afgedwaald en afgedwaald

Gekneusd door de stad, verbijsterd, verraden

Met een zwaar hart beladen met haperende stappen

Ik ben bij de brug gekomen, bij de scheidslijn!

Wat doe ik hier in een roes?

Terwijl ik naar de koude rivierbedding staar?

Waarom vraag ik mezelf af: "Zal ik teruggaan?"

Wanneer het lijkt alsof ik doorga?»

Naar zwart maanlicht!

Waar alles jouw kleur weerspiegelt

Duisternis die eindeloos is

Nachten die me vriendloos achterlaten.

.. blauw!

Zwart maanlicht!

Je maakt de lichten van Harlem doffer

Net als ik ben je vervaagd, afgemat en gedegradeerd.

.. te!

Waarom moet je sturen.

.

Ebbenhouten manestralen, deprimerend, verontrustend.

.

Zoals schaduwen van liefde die verdwenen zijn?

Waar eindigt het?

Zal het zich verspreiden naar het sterrenlicht, het zonlicht?

En elke belofte van de dageraad verduisteren?

Zwart maanlicht!

Ik heb alle macht verloren om je te weerstaan

Gek, ik wacht op je, ook al haat ik je

Zwart, zwart maanlicht!

Muziek van Arthur Johnston