A Flash Before Death - Epitimia

Напрасно в невыносимой агонии силюсь открыть глаза

Чтоб вечность узреть в отражении разбитых зеркал

Мне кажется, я упустил сей момент, оставшийся в прошлом

Чёрными красками воспоминания на белых листах кровоточат

Мы держимся за руки вольны, невесомы

За секунду до смерти.

В одном шаге от пропасти

Мы держимся крепко за руки вольны, невесомы

За секунду до смерти.

В одном шаге от пропасти

Вальсирует одинокая пара над бескрайним спокойствием моря

Вдруг вихрь лёгким движением поднял к сгорающим звёздам

Тону в локонах света, не надеясь уже спастись

Прости, но я скоро ослепну.

Мне б на мгновение веки сомкнуть

Мне не хватает тепла её бархатных губ

Чувства рвутся наружу.

Сердце бьётся в закрытую грудь

Мы держимся за руки вольны, невесомы

За секунду до смерти.

В одном шаге от пропасти

Мы парим в воздухе.

Вольны, невесомы

За секунду до смерти

Сделав шаг к пропасти

Tevergeefs, in ondraaglijke pijn, probeer ik mijn ogen te openen

De eeuwigheid zien in de weerspiegeling van gebroken spiegels

Het lijkt me dat ik dit moment in het verleden heb gemist

Herinneringen bloeden met zwarte kleuren op witte lakens

We houden de handen vrij, gewichtloos

Een seconde voor de dood.

Een stap verwijderd van de afgrond

We houden stevig vast aan de handen van de vrije, gewichtloze

Een seconde voor de dood.

Een stap verwijderd van de afgrond

Een eenzaam stel walst over de grenzeloze kalmte van de zee

Plotseling een wervelwind met een lichte beweging opgetild naar de brandende sterren

Verdrinken in krullen van licht, niet langer hopend gered te worden

Het spijt me, maar ik zal snel blind zijn.

Ik zou even mijn oogleden sluiten

Ik mis de warmte van haar fluwelen lippen

Gevoelens stromen eruit.

Hart klopt in gesloten borst

We houden de handen vrij, gewichtloos

Een seconde voor de dood.

Een stap verwijderd van de afgrond

We zweven in de lucht.

Gratis, gewichtloos

Een seconde voor de dood

Een stap naar de afgrond zetten