Scene - Envy

I walk the depth of conscious

spreading infinitely

When I come to you leaning nothing

but the heartbeat

Paved blue reflects

the eternal possibility

And connects the words you and I speak

Remind of the form of melancholy

drooping down heavily

A mind that expected to be,

it will soon be vanished with a noise

Back to the covered lights,

the voice starts to run, hoping to return

White waves stop silently

A singing voice of clouds leaps on the surface

Letters of promise in the mad sunlight

The sky shines in a whispering rain.

Stare at the fragments of thought

spread at the feet

Tears of hope for the hopless ones.

Who owns the stars?

Last part of the sorrow

will someday be returned to us and

the story goes on Whole lot of smile to the eyes

reflecting in the shadow

The countless gaze to the exit has lined up my dearest scenery

An illusion brings

the white moment and the palm of a hand

Everything exists in a step

The bell of arrival for the overflowing water

A bridge over the sky and the noise in the dusk

Go beyond the night and the time of silence comes

Put out the lamplight and go along the moonlight

Give unfinished happiness to an innocent smile

Ik loop door de diepte van bewust

oneindig verspreiden

Als ik naar je toe kom, leun je nergens op

maar de hartslag

Verharde blauwe reflecties

de eeuwige mogelijkheid

En verbindt de woorden die jij en ik spreken

Herinner aan de vorm van melancholie

zwaar neerhangen

Een geest die verwachtte te zijn,

het zal binnenkort verdwijnen met een geluid

Terug naar de overdekte lichten,

de stem begint te lopen, in de hoop terug te keren

Witte golven stoppen stil

Een zingende stem van wolken springt aan de oppervlakte

Beloftebrieven in het gekke zonlicht

De lucht schijnt in een fluisterende regen.

Staar naar de fragmenten van gedachten

verspreid aan de voeten

Tranen van hoop voor de hopelozen.

Van wie zijn de sterren?

Laatste deel van het verdriet

zal op een dag aan ons worden teruggegeven en

het verhaal gaat verder Veel glimlach in de ogen

reflecterend in de schaduw

De ontelbare blikken naar de uitgang hebben mijn liefste landschap opgesteld

Een illusie brengt

het witte moment en de palm van een hand

Alles bestaat in een stap

De bel van aankomst voor het overstromende water

Een brug over de lucht en het lawaai in de schemering

Ga voorbij de nacht en de tijd van stilte komt

Doe het lamplicht uit en ga langs het maanlicht

Geef onafgemaakt geluk aan een onschuldige glimlach