Ностальгия - emptystare, Ken Park, botanichesky sad

От одной лишь мысли, что

Мне не хватит сил на то

Чтобы все на кон поставить

Я так хотел в себе все это удержать

И я меняю в памяти фрагменты

Проживая заново

Свой самый лучший год

Ностальгия меня поглощает,

Но я понимаю

Что не вернешь и силой то

Что ушло навсегда

Ностальгия меня поглощает,

Но я понимаю

Что не вернешь и силой то

Что ушло навсегда

Флешбэк

Как я стою у озера и вижу

Отражение себя в воде

Подняв глаза, осознаю

Что этот парк

Однажды был таким же молодым как я

Подняв глаза, осознаю

Что этот парк

Однажды был таким же молодым как я

(Меня бросает в жар)

Ностальгия меня поглощает,

Но я понимаю

Что не вернешь и силой то

Что ушло навсегда

Ностальгия меня поглощает,

Но я понимаю

Что не вернешь и силой то

Что ушло навсегда

(Ностальгия меня поглощает,

Но я понимаю

Что не вернешь и силой то

Что ушло навсегда)

(Ностальгия меня поглощает,

Но я понимаю

Что не вернешь и силой то

Что ушло навсегда)

(эй, слышишь гудки)

Это звонок из прошлого

Не подходи, захлопни дверь

(захлопни дверь)

Уже не важно теперь

Уже не важно теперь

Как ты бы смог ответить

И на что повлиять

Ведь не так-то просто

В неизвестности собрать волю в кулак

(Ты никогда не знаешь, к чему может привести

Ты никогда не знаешь, к чему может привести

Ты никогда не знаешь, к чему может привести

Ты никогда не знаешь, к чему может привести)

Выбор, что ты делаешь изо дня в день,

А время сыпется песком

Перед глазами снова озеро

И эта рябь с моими мыслями несется в унисон

(Ностальгия меня поглощает меня)

Эй слышишь гудки

Это звонок из прошлого

Не подходи, захлопни дверь

Уже не важно теперь

(Уже не важно теперь)

Alleen al vanuit de gedachte dat

Daar heb ik niet genoeg kracht voor

Om alles op het spel te zetten

Ik wilde het zo graag voor mezelf houden

En ik verander fragmenten in het geheugen

Weer leven

Je beste jaar

Nostalgie verteert me

Maar ik begrijp het

Wat je niet met geweld kunt teruggeven

Wat is voor altijd weg

Nostalgie verteert me

Maar ik begrijp het

Wat je niet met geweld kunt teruggeven

Wat is voor altijd weg

Flashback

Terwijl ik bij het meer sta en zie

Weerspiegeling van jezelf in het water

Als ik mijn ogen ophef, realiseer ik me

Wat is dit park?

Ooit was zo jong als ik

Als ik mijn ogen ophef, realiseer ik me

Wat is dit park?

Ooit was zo jong als ik

(Geeft me koorts)

Nostalgie verteert me

Maar ik begrijp het

Wat je niet met geweld kunt teruggeven

Wat is voor altijd weg

Nostalgie verteert me

Maar ik begrijp het

Wat je niet met geweld kunt teruggeven

Wat is voor altijd weg

(Nostalgie verteert me,

Maar ik begrijp het

Wat je niet met geweld kunt teruggeven

Wat is voor altijd verdwenen)

(Nostalgie verteert me,

Maar ik begrijp het

Wat je niet met geweld kunt teruggeven

Wat is voor altijd verdwenen)

(hey, hoor de piepjes)

Dit is een oproep uit het verleden

Kom niet dichtbij, doe de deur dicht

(de deur dichtslaan)

Het maakt nu niet uit

Het maakt nu niet uit

Hoe zou je kunnen antwoorden?

En wat te beïnvloeden?

Het is tenslotte niet zo makkelijk

In het onbekende, verzamel je wil in een vuist

(Je weet nooit waar het toe kan leiden)

Je weet nooit waar het toe kan leiden

Je weet nooit waar het toe kan leiden

Je weet nooit waar het toe kan leiden)

Kiezen wat je van dag tot dag doet

En de tijd giet zand

Weer voor de ogen het meer

En deze rimpeling met mijn gedachten snelt in koor

(nostalgie verteert me)

Hé hoor de piepjes

Dit is een oproep uit het verleden

Kom niet dichtbij, doe de deur dicht

Het maakt nu niet uit

(Het maakt nu niet meer uit)