The Green Mile - Emergency Gate

I’ve been down just for a while

Close my eyes and I am far away

So far away from myself

Take a breath and realize

I’m too weak and hiding far away

Far away behind my mask

Am I forsaken?

Am I a coward?

Am I a laughter?

All I ever wanted is no more pain

Just a little more brave

Oh, blame, let me be the one…

Have you ever known what it’s like to be?

To bury all mistakes and prejudices

And when I exceed the line

I admit I’ve lost control

No amnesty for daunting and frightening you again

Reprieve me before I’m adjudged

And save me before I fall

I know I’m lost

Don’t judge me by my masquerade

Have you ever known what it’s like to be?

To bury all mistakes and f*ck you

In this time of need you’re gone

It can’t rain all the time

I’ll have to stay

I’ll have to die

That I am sure

I have no illusions of immortality

I will await my death

Long before death finds me

I can’t recall anything from yester-night

Just a broken bottle right beside my empty bed

My forsaken life is just a broken hell

Insanity is hard to tell

And when I exceed the line

I admit I’ve lost control

No amnesty for daunting and frightening you once again

We each owe a death

There are no exceptions

But sometimes the green mile seems so long

Ik ben net even                    

Sluit mijn ogen en ik ben ver weg

Zo ver weg van mezelf

Haal adem en realiseer je

Ik ben te zwak en verstop me ver weg

Ver weg achter mijn masker

Ben ik in de steek gelaten?

Ben ik een lafaard?

Ben ik een lachertje?

Alles wat ik ooit wilde is geen pijn meer

Nog een beetje dapperder

Oh, schuld, laat mij degene zijn...

Heb je ooit geweten hoe het is om te zijn?

Om alle fouten en vooroordelen te begraven

En als ik de grens overschrijd

Ik geef toe dat ik de controle ben kwijtgeraakt

Geen amnestie om je weer te ontmoedigen en bang te maken

Geef me uitstel voordat ik bekeurd word

En red me voordat ik val

Ik weet dat ik verdwaald ben

Beoordeel me niet op mijn maskerade

Heb je ooit geweten hoe het is om te zijn?

Om alle fouten te begraven en je te f*cken

In deze tijd van nood ben je weg

Het kan niet altijd regenen

Ik moet blijven

Ik zal moeten sterven

Dat weet ik zeker

Ik heb geen illusies van onsterfelijkheid

Ik wacht op mijn dood

Lang voordat de dood mij vindt

Ik kan me niets herinneren van gisterenavond

Gewoon een kapotte fles naast mijn lege bed

Mijn verlaten leven is gewoon een gebroken hel

Krankzinnigheid is moeilijk te zeggen

En als ik de grens overschrijd

Ik geef toe dat ik de controle ben kwijtgeraakt

Geen amnestie om je opnieuw te ontmoedigen en bang te maken

We zijn allemaal een overlijden verschuldigd

Er zijn geen uitzonderingen

Maar soms lijkt de groene mijl zo lang