At the Antipodes of Chastity (Hail the Sons of Cain) - Embrace of Thorns

Through fire and myriads of trials

Born the daimon erect

Exhausted by the tribulations of mundane living

We aren’t alive nor dead anymore

Our murky grins, our fatigue shines bright

Like wingless fallen angel

Caressed by the satanic grace

we are finally blessed…

Blessed by the blackest light…

Sweet are the magic hands of death

The grand consoler of the world!

Within his forceful arms

Sleep is deep and dreamless

Yes, Indeed, he is a welcome visitor

A quiet and peaceful harbor,

among the roaring waves of the oceanic life

Of which the outbreak knocks and flushes

The steep and treacherous beaches of death in vain…

Happy lonely boat

Floating in the peaceful waters of the black gulf

So much it has suffered from the wild waves of mortal life

Tied within this bay forever

My boat, it does not need any sales, nor it does steering

To this deadly embrace

It will find the quietness it always craved for

oh death you’re welcome…

And farewell my body, from which I reaped no sweetness

With every passing second, darkness becomes deeper

Until the oblivion I crave covers me

With lids completely sealed

Surrendered in the coldness of my shroud-clad body

I’m now ready, to be separated…

Door vuur en talloze beproevingen

Geboren de daimon rechtop

Uitgeput door de beproevingen van het alledaagse leven

We zijn niet meer levend of dood

Onze duistere grijns, onze vermoeidheid schijnt helder

Als een vleugelloze gevallen engel

Gestreeld door de satanische genade

we zijn eindelijk gezegend...

Gezegend door het zwartste licht...

Zoet zijn de magische handen van de dood

De grote trooster van de wereld!

Binnen zijn krachtige armen

Slaap is diep en droomloos

Ja, inderdaad, hij is een graag geziene bezoeker

Een rustige en vredige haven,

tussen de brullende golven van het oceaanleven

Waarvan de uitbraak klopt en spoelt

De steile en verraderlijke stranden van de dood tevergeefs...

Gelukkig eenzame boot

Drijvend in de vredige wateren van de zwarte golf

Zoveel heeft het geleden onder de wilde golven van het sterfelijk leven

Voor altijd vastgebonden in deze baai

Mijn boot, hij heeft geen verkoop nodig en hij hoeft ook niet te worden bestuurd

Op deze dodelijke omhelzing

Het zal de rust vinden waar het altijd naar verlangde

oh dood graag gedaan...

En vaarwel mijn lichaam, waaruit ik geen zoetigheid oogstte

Met elke voorbijgaande seconde wordt de duisternis dieper

Totdat de vergetelheid waar ik naar verlang me bedekt

Met deksels volledig verzegeld

Overgegeven in de kou van mijn in lijkwade gehulde lichaam

Ik ben nu klaar om gescheiden te worden...