A Tragic End - Elizium

An autumn breeze that moved the leaves

Whispered lullabies through enchanted trees

Icecold lake like sheets of glass

Shades of fog that cover the grass

Barefoot, shivering, with shaking hands

Mechanically executing her final plans

Her eyes gaze up as she throws the rope

Virginhood gone and so her hope

Death will take what life’s been given

Happiness ends in tragedy

Little white neck so brutally riven

Nature sings it’s symphony

Lifeless eyes and gruesome past

The rope’s been used as remedy

Even the stars won’t ever last

Listen to their haunted melody

Majestic tree bent under winter’s crown

The girl climbs up, the moon goes down

She grabs the rope with hangmans knot

Twigs break and fall to rot

Memories full with fears of father

He raped and told her not to bother

No-one would believe the chaplains daughter

Company of cross and holy water

Silence is gone as she bursts into tears

Emotions erupting by living with fears

The upcoming sun tells the end of it all

An agonized cry breaks right after the fall

Een herfstbriesje dat de bladeren bewoog

Gefluisterde slaapliedjes door betoverde bomen

IJskoud meer als glasplaten

Schaduwen van mist die het gras bedekken

Blootsvoets, rillend, met trillende handen

Mechanisch uitvoeren van haar laatste plannen

Haar ogen staren omhoog terwijl ze het touw gooit

Maagdelijkheid weg en dus haar hoop

De dood zal nemen wat het leven is gegeven

Geluk eindigt in een tragedie

Kleine witte nek zo brutaal verscheurd

De natuur zingt haar symfonie

Levenloze ogen en gruwelijk verleden

Het touw is gebruikt als remedie

Zelfs de sterren zullen nooit lang meegaan

Luister naar hun spookachtige melodie

Majestueuze boom gebogen onder de winterkroon

Het meisje klimt omhoog, de maan gaat onder

Ze grijpt het touw met beulen knoop

Takjes breken en vallen om te rotten

Herinneringen vol met angsten voor vader

Hij verkrachtte en zei dat ze zich er niet mee moest bemoeien

Niemand zou de dochter van de kapelaans geloven

Bedrijf van kruis en wijwater

Stilte is weg als ze in tranen uitbarst

Emoties die losbarsten door te leven met angsten

De opkomende zon vertelt het einde van alles

Een gekwelde kreet breekt direct na de val uit