Баллада о Менестреле - Марина Капуро

Твоя лютня уже не играет

И не слышен твой голос высокий

Далеко твои мысли блуждают

Снова стал ты чужой и далёкий

Инструмент свой за спину повесив

Менестрель зашагал по дороге

Унося с собой грустные песни

И оставив нас в странной тревоге

Погоди, воспеватель печали,

Твою музыку мы полюбили

До тебя мы такого не знали

Или знали давно, но забыли

Не молчи, менестрель, не пугай нас

Своим взглядом тоскливым и странным

И на лютне ещё поиграй нам

Не спеши к своим сказочным странам

Объясни нам, о чём твои песни

Почему после музыки этой

Мы себе не находим места

Вот, возьми ка ещё три монеты

Но не слушая нас, или слушая,

Менестрель наш всё удалялся

И как мы не молили о встрече,

Больше нам никогда не встречался

Je luit speelt niet meer

En je hoge stem wordt niet gehoord

Ver weg dwalen je gedachten af

Weer werd je een vreemde en afstandelijk

Je gereedschap achter je rug ophangen

De minstreel liep langs de weg

Droevige liedjes wegdragen

En ons in vreemde angst achterlatend

Wacht, zanger van verdriet,

We houden van je muziek

We wisten dit niet voor jou

Of wist het al lang, maar was het vergeten

Zwijg niet, minstreel, maak ons ​​niet bang

Met je droevige en vreemde blik

En speel de luit voor ons

Haast je niet naar je fantastische landen

Vertel ons waar je liedjes over gaan

Waarom na deze muziek?

We vinden geen plek voor onszelf

Hier, neem nog drie munten.

Maar niet naar ons luisteren, of luisteren,

Onze minstreel ging weg

En hoe we niet baden voor een samenkomst,

We hebben elkaar nooit meer ontmoet