Последнее признание - ЭGO

Признаться должен был давно.

О том, как я тебя люблю, но не дано.

Мне признаваться очень сложно, боюсь ты не поймешь.

И на душе тревожно, словно режет нож.

В голове рисую сюжет, как подошел и обнял тебя.

Ты обняла в ответ, грустные фильмы, похожие песни.

Бурная фантазия, где мы с тобою вместе.

Твой брат мой друг, мы с ним делим хлеб.

Может очень глуп, но для меня это запрет.

Я тебя называю «моя сестренка».

А внутри-«любимая, мне одиноко»

Впервые чувства засели глубоко.

Человека мне так близко, но далеко,

Я напишу тебе три слова и снова удалю.

Пускай молча, но я тебя люблю.

Я тебя убиваю в себе, но все зря.

О тебе я мечтаю, но не моя.

Не узнаешь ты правды я промолчу.

Как сильно тебя и к тебе я хочу.

Ты смотри, сестренка, если что не так.

Набирай мой номер, приеду, все пустяк.

Мало ли какой-то хмырь там будет приставать

С умным видом ляжет.

Ему не встать.

Первая любовь особенна, запомни.

Она поселится в сердце и пустит корни.

Не спеши уходить в омут с головой.

Я вон ушел в одну, теперь сам не свой.

Кто она, не важно, ты ее не знаешь.

Ладно, мне пора идти, ты обнимаешь.

Еле заметно вдыхаю запах волос

Закрываю глаза, о Боже, SOS.

Убей меня прямо тут, станет пусто.

Изнутри меня рвут мои чувства.

Она не человек, это искусство.

Ее лучше нет, она мое безумство.

Отошел на шаг, по щеке погладил,

Потом сжал кулак и ушел не глядя.

Если бы ты только знала,

Как тебя мне было мало.

Я тебя убиваю в себе, но все зря.

О тебе я мечтаю, но не моя.

Не узнаешь ты правды я промолчу.

Как сильно тебя и к тебе я хочу.

На улице был вечер, ближе к девяти.

Он заехал в магазин, но не успел дойти.

Ему на телефон приходит смс.

Подписано «сестренка» и текст «привет, ты здесь?»

Он набирает «да» и звонит следом

Пару гудков впустую, без ответа

Снова смс, он прочитав замер.

Как будто щелкнуло внутри и включился таймер.

Рывок до машины, веские причины,

рев мотора, серый дым от резины позади оставив ветрины,

Трасса м4 обгоняет справа, слева.

Только не делай глупости, моя королева.

Она писала, что любит его безбожно

И без него жить в этом мире невозможно.

Узнав о том, что он любит другую

Она решила больше не дышать и не мешать впустую.

Подними же трубку, давай ответь мне,

Ты всего не знаешь, просто верь мне,

Ей захотелось услышать его голос в последний раз

Без лишних слов, только пару фраз

Она ответила грустно, через силу:

«Пообещай приходить на мою могилу»

Он успел сказать: «Я тебя тоже люблю, слышишь.

Не делай глупостей…»

Алло, алло, любимый… Алло…

Она бежит по коридорам больницы,

Слезы по щеке окутали ресницы,

Видит друзей перед палатой номер ноль.

Летит туда, а внутри сжимает боль.

Открыла дверь и перешла порог,

В этот момент как будто мир ушел из-под ног.

Это он там один, она к нему.

Тишина в его груди, нежно обниму.

Ты не уходи, я за тобой приду

Ко мне вернись, слышишь, не отдам никому.

Слова пронзая время, свет, судьбу

Дошли до его души и вошли в борьбу.

В одиноком мраке раздалось эхо:

«Ты должен жить, дыши, смерть не помеха»

Все это словно снилось,

Его сердце снова забилось.

Я тебя убиваю в себе, но все зря.

О тебе я мечтаю, но не моя.

Не узнаешь ты правды я промолчу.

Как сильно тебя и к тебе я хочу.

Ik had al veel eerder moeten bekennen.

Over hoe ik van je hou, maar niet gegeven.

Het is heel moeilijk voor mij om te bekennen, ik ben bang dat je het niet zult begrijpen.

En mijn ziel is angstig, alsof een mes snijdt.

Ik teken een plot in mijn hoofd, hoe hij naar je toe kwam en je omhelsde.

Je omhelsde terug, verdrietige films, soortgelijke liedjes.

Stormachtige fantasie, waar jij en ik samen zijn.

Je broer is mijn vriend, we delen brood met hem.

Misschien heel stom, maar voor mij is het een verbod.

Ik noem je "mijn zus".

En van binnen - "schat, ik ben eenzaam"

Voor het eerst zijn gevoelens diep geworteld.

Een persoon is zo dicht bij me, maar ver weg,

Ik zal je drie woorden schrijven en weer wissen.

Laat het stil zijn, maar ik hou van je.

Ik vermoord je in mezelf, maar het is allemaal tevergeefs.

Ik droom over jou, maar niet de mijne.

Als je de waarheid niet kent, zal ik zwijgen.

Hoe graag ik jou en jou wil.

Kijk maar, zuster, of er iets mis is.

Bel mijn nummer, ik kom eraan, alles is een kleinigheid.

Je weet maar nooit dat een of andere klootzak daar lastigvalt

Hij zal gaan liggen met een slimme blik.

Hij kan niet opstaan.

De eerste liefde is speciaal, onthoud dat.

Ze zal zich in het hart nestelen en wortel schieten.

Haast je niet om met je hoofd het zwembad in te gaan.

Ik ging naar buiten, nu ben ik mezelf niet.

Wie ze is doet er niet toe, je kent haar niet.

Oké, het is tijd dat ik ga, knuffel.

Ik ruik nauwelijks de geur van haar

Ik sluit mijn ogen, oh God, SOS.

Dood me hier, het zal leeg zijn.

Mijn gevoelens worden van binnenuit verscheurd.

Ze is geen mens, ze is kunst.

Ze is beter af, ze is mijn waanzin.

Hij deed een stap achteruit, streelde zijn wang,

Toen balde hij zijn vuist en vertrok zonder te kijken.

Als je eens wist

Wat heb ik je gemist.

Ik vermoord je in mezelf, maar het is allemaal tevergeefs.

Ik droom over jou, maar niet de mijne.

Als je de waarheid niet kent, zal ik zwijgen.

Hoe graag ik jou en jou wil.

Het was avond buiten, bijna negen uur.

Hij ging naar de winkel, maar had geen tijd om daar te komen.

Hij krijgt een sms op zijn telefoon.

Ondertekend "zus" en de tekst "hallo, ben je hier?"

Hij draait "ja" en belt na

Een paar piepjes verspild, geen antwoord

Nog een sms, hij bevroor na het lezen.

Alsof het binnen klikte en de timer aanging.

Dash naar de auto, goede redenen

het gebrul van de motor, de grijze rook van het rubber erachter dat uit de ramen komt,

De snelweg M4 haalt rechts in, links.

Doe niet zo stom, mijn koningin.

Ze schreef dat ze goddeloos van hem houdt

En zonder hem is het onmogelijk om in deze wereld te leven.

Bij het leren dat hij van een ander houdt

Ze besloot niet meer te ademen en niet tevergeefs tussenbeide te komen.

Pak de telefoon, laten we antwoorden

Je weet niet alles, vertrouw me maar

Ze wilde zijn stem voor de laatste keer horen

Geen extra woorden, slechts een paar zinnen

Ze antwoordde droevig, met geweld:

"Beloof dat je naar mijn graf komt"

Hij slaagde erin te zeggen: “Ik hou ook van jou, hoor je.

Doe geen domme dingen..."

Hallo, hallo, geliefde... Hallo...

Ze rent door de gangen van het ziekenhuis

Tranen op de wang omhulden de wimpers,

Ziet vrienden voor afdeling nummer nul.

Het vliegt daarheen en van binnen comprimeert het de pijn.

Opende de deur en stapte over de drempel,

Op dat moment was het alsof de wereld onder mijn voeten weggleed.

Hij is daar alleen, zij is voor hem.

Stilte in zijn borst, zachtjes omhelzen.

Je gaat niet weg, ik kom je halen

Kom bij me terug, hoor je, ik zal het aan niemand geven.

Woorden doordringend tijd, licht, lot

We bereikten zijn ziel en gingen de strijd aan.

Er klonk een echo in de eenzame duisternis:

"Je moet leven, ademen, de dood is geen belemmering"

Het was allemaal als een droom

Zijn hart begon weer te kloppen.

Ik vermoord je in mezelf, maar het is allemaal tevergeefs.

Ik droom over jou, maar niet de mijne.

Als je de waarheid niet kent, zal ik zwijgen.

Hoe graag ik jou en jou wil.