O Violeiro Toca - Eduardo Araujo

Quando uma estrela cai, no escurão da noite

E um violeiro toca suas mágoas

Então os «óio» dos bichos, vão ficando iluminados

Rebrilham neles estrelas de um sertão enluarado

Quando o amor termina, perdido numa esquina

E um violeiro toca sua sina

Então os «óio» dos bichos, vão ficando entristecidos

Rebrilham neles lembranças dos amores esquecidos

Quando o amor começa, nossa alegria chama

E um violeiro toca em nossa cama

Então os «óio» dos bichos, são os olhos de quem ama

Pois a natureza é isso, sem medo, nem dó, nem drama

Tudo é sertão, tudo é paixão, se o violeiro toca

A viola, o violeiro e o amor se tocam…

Wanneer een ster valt, in de duisternis van de nacht

En een altviolist speelt zijn verdriet

Dus de «oio» van de dieren worden verlicht

De sterren van een maanverlichte wildernis schijnen erin

Wanneer de liefde eindigt, verloren op een hoek

En een altviolist speelt zijn lot

Dus de "oio" van de dieren wordt bedroefd

Herinneringen aan vergeten liefdes schitteren erin

Wanneer liefde begint, roept onze vreugde

En een altviolist speelt in ons bed

Dus de «oio» van de dieren zijn de ogen van degene die liefheeft

Want dat is de natuur, zonder angst, of medelijden, of drama

Alles is sertão, alles is passie, als de altviolist speelt

De altviool, de altviolist en de liefde raken elkaar...