El Adiós - Edgardo Donato

En la tarde que en sombras se moria

Buenamente nos dimos el adios;

Mi tristeza profunda no veias

Y al marcharte sonreiamos los dos

Y la desolación, mirandote partir

Quebrada de emoción mi pobre voz…

El sueño más feliz moria en el adios

Y el cielo para mi se oscurecio

In de middag die stierf in de schaduw

We namen blij afscheid;

Je hebt mijn diepe verdriet niet gezien

En toen je wegging, glimlachten we allebei

En de verlatenheid, kijken hoe je weggaat

Gebroken van emotie mijn arme stem...

De gelukkigste droom stierf in vaarwel

En de lucht voor mij werd donker