Wastewater - Ed Scissor

This is the end of another lifetime

Another life fettled on another last night

One in one out

Life in the mosh pit, crowd of a cot death town where we rot alive

Languishing horrified

Language a means to escape what is fossilised deep in the porridge pile

Oats that we guzzle might cope with the struggle light strobes in the tunnel

five notes leave you canonised

This is the winter of discontent ten fold

Discotheques riddled with rancid flesh, fresh mould dribbles from penned

letters then ripples of endeavour time trickles this head serum

Episodes where the pen glows

Pandemic cancers

Land where the man sews limbs to the land’s own trenches and man holes

Petri dish specimens speckle as amphetamines settle on tongues testing the

limits of white lab coats

I embrace all the waves in this great tropic

Stained sonnets grave hopping caged in my hate pockets

Earthquake wastewater

Handshakes tectonic plates shapes clash in these mazes of pain promise

Acres of flames orange haze on these great lakes

Silhouettes rain on the great plains

Fake solace

Take aim shoot feign knowledge

Slave to the grey onyx rain droplets

Swig nerve and brain tonic

I’ll stay with this good ship sinking

Silently pass in the night like darkness to light marks marvellous sparks in a

passing of time tunnel TARDIS delights got me thinking in

Frames-per-second like laser quest levels

Devil steam smoke settles on the corners of life withered lynchpins

Life in this light covered lab rat existence man it’s symptomatic of the

sickness

Restricted by purpose, a sickness that creeps from the circus and grips to the

surface

Deeper than verses, deeper than hermits, deeper than urchins, deep in the

furnace

So go deeper, get deeper, dig deeper, think deeper, get deeper, go deeper,

think deeper, get deeper, go deeper, get deeper, dig deeper, burrow deeper,

think deeper, go deeper, dig deeper, burrow deeper

This is the end of another lifetime

Another shallow grave another landfill site

It was only twenty years since the moment that this breh came kicking and

screaming into another fam’s life, and on this day another fam cries

Mud is getting scattered on a casket tonight

Vultures scale Scalextric circuits in the sky where Rigamortis episodes are

never televised

Missing

Like ghosts in the machine

Cogs spinning

An apparition hoax that this dreams worth living, it isn’t

Deeper into deep drug binges

Swimming over the surface of this scenes greased linen

Skimming

Stones over lakes of fire gone fishing

Singing

Requiems for these peeps gone missing

Pissing it away till your life fades quicker than the nightshade grips the

shitty town that we live in

Until we’re back at the beginning

Life as a product of the battles that we’ve been in

Knee deep swimming in these muddy sewer suicides

Flashlights flicker on the crime scenes of villains

Chastised annals, anabolic slashed mass guise, gravel anatomic stacks,

that’s life live it

Racked lines, mirror image tapped like inner city landlines landslides back to

the city limits

Back to the high rise mouse trap scraps that we try pillages pounce write

writings to pen pals

Paper cuts ink spillages rowdy counting a countdown to counter resistance so

pipe down

Clowning around, drowning the sound out of a pounding that caves in your faces

and cheek bones

Doused in the sound of a riotous crowd unassailable town fold swell in the

streets now

Dit is het einde van een ander leven

Een ander leven fladderde gisteravond op een ander

Eén in één uit

Leven in de mosh pit, menigte van een wiegendood stad waar we levend wegrotten

Met afschuw wegkwijnen

Taal is een middel om te ontsnappen aan wat diep in de paphoop gefossiliseerd is

Haver die we opslokken, kan de strijdlichtflitsen in de tunnel aan

vijf noten laten je heilig verklaard

Dit is de tienvoudige winter van ontevredenheid

Discotheken bezaaid met ranzig vlees, verse schimmeldruppels van penned

letters, dan rimpelingen van inspanning, tijd druppelt dit hoofdserum

Afleveringen waar de pen gloeit

Pandemische kankers

Land waar de man ledematen naait aan de eigen loopgraven en mangaten van het land

Petrischaalmonsters spikkelen terwijl amfetaminen zich op tongen nestelen en de

limieten van witte laboratoriumjassen

Ik omarm alle golven in deze grote keerkring

Bevlekte sonnetten grafhoppen gekooid in mijn haatzakken

Aardbeving afvalwater

Handdrukken tektonische platen vormen botsen in deze doolhoven van pijnbelofte

Acres van vlammen oranje waas op deze grote meren

Silhouetten regen op de grote vlaktes

Valse troost

Richten schieten veinzen kennis

Slaaf van de grijze onyx regendruppels

Swig zenuw en hersentonicum

Ik blijf bij dit goede schip dat aan het zinken is

Ga stilletjes in de nacht als duisternis naar licht, markeert prachtige vonken in een

het verstrijken van de tijd tunnel TARDIS lekkernijen zette me aan het denken

Frames-per-seconde zoals lasermissieniveaus

Duivelsstoomrook vestigt zich op de hoeken van het leven, verdorde lynchpins

Het leven in dit met licht bedekte laboratoriumrattenbestaan ​​man, het is symptomatisch voor de

ziekte

Beperkt door een doel, een ziekte die uit het circus kruipt en grijpt naar de...

oppervlakte

Dieper dan verzen, dieper dan kluizenaars, dieper dan egels, diep in de

oven

Dus ga dieper, ga dieper, graaf dieper, denk dieper, ga dieper, ga dieper,

denk dieper, ga dieper, ga dieper, ga dieper, graaf dieper, graaf dieper,

dieper denken, dieper gaan, dieper graven, dieper graven

Dit is het einde van een ander leven

Nog een ondiep graf nog een stortplaats

Het was pas twintig jaar geleden dat deze breh begon te trappen en

schreeuwend in het leven van een andere fam, en op deze dag huilt een andere fam

Modder wordt vanavond op een kist verspreid

Gieren schalen Scalextric-circuits in de lucht waar afleveringen van Rigamortis zijn

nooit op de televisie uitgezonden

Missend

Als geesten in de machine

Radertjes draaien

Een verschijningshoax dat deze dromen de moeite waard zijn om te leven, maar dat is het niet

Dieper in diepe drugsbuien

Zwemmen over het oppervlak van deze scènes ingevet linnen

Skimmen

Stenen over meren van vuur gaan vissen

Zingen

Requiems voor deze verdwenen piepers

Pist het weg tot je leven sneller vervaagt dan de nachtschade de

shitty stad waar we in wonen

Tot we weer bij het begin zijn

Het leven als een product van de gevechten waarin we hebben gevochten

Knie diep zwemmen in deze modderige riool zelfmoorden

Zaklampen flikkeren op de plaats delict van schurken

Gekastijd annalen, anabole gesneden massa gedaante, grind anatomische stapels,

dat is het leven leef het

Gerekt lijnen, spiegelbeeld getikt als binnenstedelijke landlijnen aardverschuivingen terug naar

de stadsgrenzen

Terug naar de hoge muizenval die we proberen te plunderen en schrijven

schrijven aan penvrienden

Papier vermindert het gemorste inkt rumoerig aftellen om weerstand tegen te gaan, dus

pijp naar beneden

Rondhangen, het geluid verdrinken van het gebonk dat in je gezicht instort

en jukbeenderen

Overgoten met het geluid van een losbandige menigte onaantastbare stadsplooi deining in de

straten nu