Hanmer Street - Ebonivory

I broke myself

I want my old life back

I lost my sense of purpose

You tell me

You tell me I’m wrong

I find comfort in the selfishness

Of the things we ask ourselves

I find comfort in the uncertainty

That we might be dead

Or might be waking up

Time will tell

If this dream is just life as well

Time will tell, time will tell

I can’t seem to ignore all the signs

Are you waiting to come back to us?

I could not believe it all this time

All I wanted was someone to know

So I lie awake know I lie to myself

Break the cycle

I don’t want to live in a life that aches

For lies we aim to hide

A life that goes on

A darkness that grows

Forget not what’s there

You’re begging me not to forget

You’ve been asking me

When I’ll find what is missing

I’ve tried

I’m trying so hard to forget

The scenes that repeat in my head

There’s things I’ve seen I’ve never said

But I’d rather they kill me instead

'Cause it’s so far away;

The love and the praise

The promises that I was fed

As the paint dries

And the grass dies

Are you waiting to come back to us?

I want my old life back

I lost my sense of purpose

You tell me

You tell me I’m wrong

I find comfort in the selfishness

Of the things we ask ourselves

I find comfort in the uncertainty

That we might be dead

Or might be waking up

Ik heb mezelf gebroken

Ik wil mijn oude leven terug

Ik ben mijn doel kwijt

Vertel jij mij het

Je zegt me dat ik het mis heb

Ik vind troost in het egoïsme

Van de dingen die we ons afvragen

Ik vind troost in de onzekerheid

Dat we misschien dood zijn

Of wordt misschien wakker

De tijd zal het leren

Als deze droom ook gewoon het leven is

De tijd zal het leren, de tijd zal het leren

Ik lijk niet alle tekens te negeren

Wacht je om bij ons terug te komen?

Ik kon het al die tijd niet geloven

Het enige wat ik wilde was iemand die ik kende

Dus ik lig wakker, weet dat ik tegen mezelf lieg

Doorbreek de cirkel

Ik wil niet leven in een leven dat pijn doet

Voor leugens die we willen verbergen

Een leven dat doorgaat

Een duisternis die groeit

Vergeet niet wat er is

Je smeekt me om niet te vergeten

Je hebt me gevraagd

Wanneer ik vind wat er ontbreekt

Ik heb geprobeerd

Ik probeer zo hard om te vergeten

De scènes die zich herhalen in mijn hoofd

Er zijn dingen die ik heb gezien die ik nooit heb gezegd

Maar ik heb liever dat ze me vermoorden

Omdat het zo ver weg is;

De liefde en de lof

De beloften die ik kreeg te eten

Naarmate de verf droogt

En het gras sterft

Wacht je om bij ons terug te komen?

Ik wil mijn oude leven terug

Ik ben mijn doel kwijt

Vertel jij mij het

Je zegt me dat ik het mis heb

Ik vind troost in het egoïsme

Van de dingen die we ons afvragen

Ik vind troost in de onzekerheid

Dat we misschien dood zijn

Of wordt misschien wakker