Inhuman - DZK

I plan with a clan of, well known omens:

Swordsmen atop four horses, roaming

Prophets… of the approaching apocalypse

Rotted flesh, breath smoking, toxic

«War» is the force of our brothers in anger

«Famine» represents the hands of Mother Nature

«Pestilence» relates to man, She hates us

«Death» is the resting place of all creation

Examine my basic, transformation

From ape to an ancient, escape this plane with

Meditation, hang in spacial orbit

In a dormant station, and inform my agents

From hi-jacked satellite waves in rotation

I’ve had a great revelation;

ascension

A brain elevation, witness the changes

I will return to the Earth… and claim it

Where light’s absent, I descend barefoot

Through the Stratosphere after several years passing

Trapped in the black magnetic field

Of the Mesosphere with nitrogen gases

Ears have been gathered, my speech thunders

Near you streets rumble beneath the masses, hundreds

Of thousands, bow as the Sun drowns out, see

I breathe foul clouds as I scream out loudly

Mountains shower around you vanishing

Speaking is the powerful mouth of a champion

Vocal’s spoken broke tree’s in the canopy

Leave the ground breached, seething land steams

Hot spring geysers arise, where I touch

Watch me glide through the sky as I lunge

Swoop through challengers, talons extended

Chew through em, growling, malice intended

Wind is lifting, carry me with clarity

Pitch shift, barrel roll free in the airy breeze

Hear a squeak, eagle beak squeeze, eat parakeet

Sharing no equal, evil to the very teeth

Voices, daring me to poison the merry King

Hoist him and carry him, torch him in kerosene

Oil and bury 'em in soil, very deep

Coiled in various spoils, his hairy steed

Sleeping on top of his ashes, dishonored

Captains, sergeants, commander’s of armed men

Targeted marching, shoot any ranking suit…

Who receives a salute from his army

I’m heartless, acutely marred gruesomely

In darkly bruising scarring, spewing tarry

Fluids barring my newest victims from movement

I’m sorry for nothing, I’m brutal… Inhuman

Ik ben van plan met een clan van bekende voortekenen:

Zwaardvechters bovenop vier paarden, zwervend

Profeten... van de naderende apocalyps

Verrot vlees, adem roken, giftig

«Oorlog» is de kracht van onze broeders in woede

«Hongersnood» vertegenwoordigt de handen van Moeder Natuur

«Pestilentie» heeft betrekking op de mens, ze haat ons

"Dood" is de rustplaats van de hele schepping

Onderzoek mijn basis, transformatie

Van aap tot een oeroud, ontsnap mee aan dit vliegtuig

Meditatie, blijf in een ruimtebaan

In een slapend station en informeer mijn agenten

Van gekaapte satellietgolven in rotatie

Ik heb een geweldige openbaring gehad;

hemelvaart

Een hersenhoogte, getuige de veranderingen

Ik zal terugkeren naar de aarde... en haar opeisen

Waar licht afwezig is, daal ik blootsvoets af

Door de stratosfeer na het verstrijken van enkele jaren

Gevangen in het zwarte magnetische veld

Van de Mesosfeer met stikstofgassen

Oren zijn verzameld, mijn spraak dondert

Bij jou in de buurt rommelen de straten onder de massa, honderden

Van duizenden, buig terwijl de zon overstemt, ziet u

Ik adem vuile wolken in terwijl ik luid schreeuw

Bergen douche om je heen verdwijnen

Spreken is de krachtige mond van een kampioen

De gesproken stem brak bomen in het bladerdak

Laat de grond opengebroken, ziedende landstomen

Hete lentegeisers ontstaan, waar ik aanraak

Kijk hoe ik door de lucht glij terwijl ik uitval

Duik door uitdagers, klauwen uitgestrekt

Kauw er doorheen, grommend, kwaadaardig bedoeld

De wind neemt toe, draag me met helderheid

Pitch shift, loop vrij in de luchtige bries

Hoor een piep, adelaarsbek knijpen, eet parkiet

Geen gelijke delen, kwaad tot op de tanden

Stemmen die me uitdagen om de vrolijke koning te vergiftigen

Hijs hem en draag hem, fakkel hem in kerosine

Olie en begraaf ze in aarde, heel diep

Opgerold in verschillende buit, zijn harige ros

Slapen op zijn as, onteerd

Kapiteins, sergeanten, commandanten van gewapende mannen

Gericht marcheren, schiet op elke klassementskleur...

Die een saluut ontvangt van zijn leger

Ik ben harteloos, acuut gruwelijk ontsierd

In donkere blauwe plekken littekens, teerachtige spuwen

Vloeistoffen die mijn nieuwste slachtoffers beletten te bewegen

Het spijt me nergens voor, ik ben brutaal... onmenselijk