March Thru Pain - Dust Bolt

Liberating sanctified thoughts took him to the bone

Conspiracy or solution?

A body surrounded hole

See the tortured minds

See their eyes so blind

Another massacre

Through the eye of a storm

Blood clouded dust

Death, pestering reality, chosen or not?

March thru pain, all insane

Bullets fly, a ballad’s end

One road that i must take

No one ever has returned yet

Flowers are dead, the turf looks pale

No memory to take from here

Mouths spews skin

Take the skin

Come and yield you little fucking prey

As dark clouds drift across clear skies

And bare my whole demise

Beware the serpent smile

When in darkness the holy cry

A heart sees its own image painted in the sky

It’s nothing but cold winter

Winter dark and wild

As a stranger i arrived

As a stranger again i leave

I must find my own way

Through this darkened grief

The eye of the storm, blood clouded dust

Death, pestering reality, chosen or not?

March thru pain, all insane, bullets fly

A ballad’s end

One road that i must take

No one ever has returned

Corpses fall down, in death they trust

It’s all on to die

Warfare’s spot, sun now hides

Vomit on their lies

Death to souls, torture rules

Painted in common graves

Only the dead will see the end of war, of a life of savage taste

Bevrijdende geheiligde gedachten brachten hem tot op het bot

Samenzwering of oplossing?

Een door een lichaam omgeven gat

Zie de gekwelde geesten

Zie hun ogen zo blind

Nog een bloedbad

Door het oog van een storm

Bloed vertroebeld stof

Dood, de realiteit pesten, uitverkoren of niet?

Maart door pijn, helemaal gek

Kogels vliegen, het einde van een ballad

Een weg die ik moet nemen

Er is nog nooit iemand teruggekeerd

Bloemen zijn dood, de grasmat ziet er bleek uit

Geen geheugen om vanaf hier te halen

Mond spuugt huid

Neem de huid

Kom en geef je kleine verdomde prooi

Terwijl donkere wolken over een heldere hemel drijven

En droeg mijn hele ondergang

Pas op voor de slangenglimlach

Wanneer in het donker de heilige kreet

Een hart ziet zijn eigen beeld geschilderd in de lucht

Het is niets anders dan koude winter

Winter donker en wild

Als een vreemde kwam ik aan

Als een vreemdeling ga ik weer weg

Ik moet mijn eigen weg vinden

Door dit verduisterde verdriet

Het oog van de storm, bloed vertroebeld stof

Dood, de realiteit pesten, uitverkoren of niet?

March door pijn, alle krankzinnig, kogels vliegen

Het einde van een ballad

Een weg die ik moet nemen

Er is nog nooit iemand teruggekeerd

Lijken vallen neer, in de dood vertrouwen ze

Alles staat op het punt om te sterven

Warfare's plek, de zon verbergt zich nu

Overgeven op hun leugens

Dood aan zielen, regels voor marteling

Geschilderd in gewone graven

Alleen de doden zullen het einde van de oorlog zien, van een leven met een wilde smaak