Il mio homie - Duke Montana

Quello che c’ho è tutto quello che ho

E lo difendo, vorrei godermi il silenzio

Quello che c’ho è tutto quello che ho

E lo difendo, vorrei godermi il silenzio

Ma ogni giorno si lotta per provare a uscire dall’inferno

Una mossa sbagliata e puoi finire dentro

Nella pancia del mostro

Col mondo che ti crolla addosso (no, no)

Il mio homie s'è perso, non ci sta più con la testa

Vorrebbe una vita diversa

E la mamma che piange quando esce di casa

Perché sa che sta prendendo una brutta strada

Il fratello entra e esce dal gabbio come lui

Il padre che lo cerca nei vicoli bui

Il mio homie ha perso tutto

La prima volta che si è fatto, adesso sta distrutto

Con quel vizio è troppo debole per lavorare

Vuole tutto e subito non vuole faticare

Prende penna e carta, si vuole sfogare

Potrebbe fare strada ma sta troppo male

C’ha troppa vergogna di come ha deluso la famiglia

Quando i neuroni si adattano a quella sostanza

I dolori si aumentano e il buio avanza

Quello che c’ho è tutto quello che ho

E lo difendo, vorrei godermi il silenzio

Ma ogni giorno si lotta per provare a uscire dall’inferno

Una mossa sbagliata e puoi finire dentro

Nella pancia del mostro

Col mondo che ti crolla addosso (no, no)

Il mio homie non è più quello di prima

Da quando il diavolo l’ha preso di mira

Non sorride più, quella merda l’ha buttato giù

È difficile tirarlo su

Tanti amici sono finti

Lui fa le rapine e dà i soldi a loro per i suoi vizi

Si deprime perché vede quelli che gli vogliono bene scomparire

Ma un prete gli dà la benedizione

E gli dice che Dio gli leverà il freddo dal cuore

Lui fissa il buio sdraiato sul letto e si chiede a se stesso:

«Perché ho una vita stroncata con un’anima consumata?

E perché mi ritrovo dietro queste sbarre col talento che c’ho?

Giuro che smetterò»

Quello che c’ho è tutto quello che ho

E lo difendo, vorrei godermi il silenzio

Wat ik heb, is alles wat ik heb

En ik verdedig het, ik zou graag van de stilte willen genieten

Wat ik heb, is alles wat ik heb

En ik verdedig het, ik zou graag van de stilte willen genieten

Maar elke dag worstelen we om uit de hel te komen

Eén verkeerde beweging en je kunt naar binnen

In de buik van het monster

Met de wereld die om je heen instort (nee, nee)

Mijn homie is verdwaald, hij is zijn hoofd kwijt

Hij zou een ander leven willen

En de moeder die huilt als ze het huis verlaat

Omdat hij weet dat hij een slechte weg inslaat

De broer gaat net als hij de kooi in en uit

De vader die hem zoekt in donkere steegjes

Mijn homie is alles kwijt

De eerste keer dat het werd gedaan, is het nu vernietigd

Met die ondeugd is hij te zwak om te werken

Hij wil alles en wil niet meteen hard werken

Hij pakt pen en papier, hij wil stoom afblazen

Hij zou een lange weg kunnen gaan, maar hij is te ziek

Hij schaamt zich te veel voor hoe hij zijn familie heeft teleurgesteld

Wanneer neuronen zich aanpassen aan die stof

De pijn neemt toe en de duisternis neemt toe

Wat ik heb, is alles wat ik heb

En ik verdedig het, ik zou graag van de stilte willen genieten

Maar elke dag worstelen we om uit de hel te komen

Eén verkeerde beweging en je kunt naar binnen

In de buik van het monster

Met de wereld die om je heen instort (nee, nee)

Mijn homie is niet meer dezelfde als voorheen

Sinds wanneer de duivel hem aanviel

Hij lacht niet meer, die rotzooi heeft hem naar beneden gehaald

Het is moeilijk om het ter sprake te brengen

Veel vrienden zijn nep

Hij pleegt overvallen en geeft ze geld voor zijn ondeugden

Hij wordt depressief omdat hij degenen die van hem houden ziet verdwijnen

Maar een priester geeft hem de zegen

En hij vertelt hem dat God de kou uit zijn hart zal wegnemen

Hij staart naar het donker dat op het bed ligt en hij vraagt ​​zich af:

"Waarom heb ik een kort leven met een verteerde ziel?

En waarom bevind ik me achter deze tralies met het talent dat ik heb?

Ik zweer dat ik zal stoppen"

Wat ik heb, is alles wat ik heb

En ik verdedig het, ik zou graag van de stilte willen genieten