Ты далеко - Дрозды

Шагая по любимому городу,

Забывая про обиды все на свете…

Слезы не бывают без повода:

От разлуки или просто ветер.

Осенней листвою тоска улетит,

Нагрянет веселье ливнем весеннем,

Сердечко оттает и застучит…

Лишь ты для него спасенье.

Ты далеко, там где ветра ночуют.

Мне не легко — к тебе хочу я.

Ты для меня — запах цветов и неба,

Ты быль для меня, ты для меня небыль.

Любуясь с неба падавшими зведздами,

Никогда не успевая загадать желание,

Сбывались под дождями, грозами

Сокровенные твои-мои мечтанья.

Летние ночи бы вдвое продлить

До рассвета, чтобы дольше не раставаться…

И надо же было так полюбить,

Чтобы больше с тобой не повстречаться.

Ты далеко, там где ветра ночуют.

Мне не легко — к тебе хочу я.

Ты для меня — запах цветов и неба,

Ты быль для меня, ты для меня небыль.

(повторяется несколько раз припев)

Wandelend door mijn geliefde stad,

Alle beledigingen van de wereld vergetend...

Tranen ontstaan ​​niet zonder reden:

Van afscheiding of gewoon de wind.

Met herfstgebladerte zal het verlangen wegvliegen,

Lente vrolijkheid zal komen,

Het hart zal ontdooien en kloppen...

Alleen jij bent zijn redding.

Je bent ver weg, waar de wind de nacht doorbrengt.

Het is niet gemakkelijk voor mij - ik wil je zien.

Jij bent voor mij de geur van bloemen en de lucht,

Je bent een realiteit voor mij, je bent een fictie voor mij.

Het bewonderen van de vallende sterren uit de lucht,

Nooit tijd hebben om een ​​wens te doen,

Kwam uit in de regen, onweersbuien

Jouw geheimen zijn mijn dromen.

Zomeravonden zouden verdubbelen

Tot het ochtendgloren, om niet langer uit elkaar te gaan...

En het was nodig om zoveel lief te hebben,

Om je nooit meer te ontmoeten.

Je bent ver weg, waar de wind de nacht doorbrengt.

Het is niet gemakkelijk voor mij - ik wil je zien.

Jij bent voor mij de geur van bloemen en de lucht,

Je bent een realiteit voor mij, je bent een fictie voor mij.

(refrein meerdere keren herhalen)