Gonię Zachód Słońca - Dogas, GPD

Życie wywiera na nas zbyt dużą presję

Zbyt wielu ziomów pije dzisiaj, ma depresję

Zamykam sesję, idę na przód

Wróciłem z Ameryki, Afryki — łapię nastrój

Płynę na statku w przestrzeni dźwięku

Czuję niepokój na tej pustyni zamętu

Kapelusz lęku, różowe okulary

Ta niepewność pcha mnie na przód, chcę widzieć same zmiany

Mgła w oddali, ciemność za plecami

Nie widzę drogi, zostawiam ślady krokami

Oceanami żeglowałem po rozdrożach

Karmiony marzeniami, zapatrzony w polarnych zorzach

Mam zapałkę w ręku, oby wznieciła pożar

Za zimny świat, ledwo trzymam się na nogach

Odnajdę księgę prawd, jeśli tylko zdołam

Siła gwiazd, słoneczny wiatr, niczego mi nie szkoda

Gonię zachód słońca, dążę do zmian

Biorę co mi los da, mam własny plan

Dawne żale zakopałem, nie będę sam

Odnajdę nas w konstelacji gwiazd

Spacer emocji pod wodospadem zmysłów

Nie mogę się uwolnić od życiowych aforyzmów

Mam życie jak z filmu, powiedział mi znajomy

Dla nich pewnie komedia, dla mnie dramat pierwszej wody;

«Nic śmiesznego»

Choć wszyscy boki zrywać

Widziałem jak umiera pasja, schowałem ją wśród sylab

Jak w czasie wojny Żyda pod podłogą, marzenia trzymam

I czekam tylko na to, żeby deski wyrwać

Mea culpa, moja wina, gdy dawne czasy wspominam

Te głupoty za szczyla, nikt nie wiedział, ile warta jest chwila

Za dużo inni pamiętają, za dużo ja zapominam

Za krótko bliscy zostają, kiedy pragniemy ich trzymać

A to, że sny się spełniają znamy z koszmaru życia

Dragi mi nie pomagają, potrzebna mi jest cisza

Lecz kiedy myśli mi krzyczą w głowie jak mandragora

Nieważne co mi powiesz, idę w kierunku słońca

Gonię zachód słońca, dążę do zmian

Biorę co mi los da, mam własny plan

Dawne żale zakopałem, nie będę sam

Odnajdę nas w konstelacji gwiazd

Het leven legt te veel druk op ons

Te veel homies drinken tegenwoordig, ze zijn depressief

Ik sluit de sessie af, ik ga verder

Ik kwam terug uit Amerika, Afrika - ik ben in de stemming

Ik vaar op een schip in de ruimte van geluid

Ik voel me ongemakkelijk in deze woestijn van verwarring

Angst hoed, roze bril

Deze onzekerheid duwt me vooruit, ik wil alleen maar veranderingen zien

Mist in de verte, duisternis erachter

Ik kan de weg niet zien, ik laat voetafdrukken achter

Ik zeilde de oceanen op kruispunten

Gevoed met dromen, starend naar het noorderlicht

Ik heb een lucifer in mijn hand, moge het een brand veroorzaken

Voor een koude wereld kan ik nauwelijks op mijn voeten staan

Ik zal het boek der waarheden vinden als ik kan

De kracht van de sterren, de zonnewind, ik vind niets erg

Ik jaag de zonsondergang na, ik streef naar veranderingen

Ik neem wat het lot me geeft, ik heb mijn eigen plan

Ik begroef oude spijt, ik zal niet alleen zijn

Ik zal ons vinden in het sterrenbeeld

Een wandeling van emoties onder de waterval van de zintuigen

Ik kan mezelf niet bevrijden van de aforismen van het leven

Ik heb een leven als een film, vertelde een vriend me

Een komedie voor hen, een drama voor mij;

«Niets grappigs»

Hoewel iedereen kanten breekt

Ik zag passie sterven, ik verborg het tussen lettergrepen

Zoals tijdens de oorlog van een Jood onder de vloer, bewaar ik mijn dromen

En ik wacht gewoon tot de planken eruit worden getrokken

Mea culpa, mijn schuld als ik terugdenk aan vroeger

Hij pist deze stomme dingen, niemand wist hoeveel een moment waard was

Te veel anderen onthouden, te veel vergeet ik

Geliefden blijven te kort als we ze willen vasthouden

En we weten dat dromen uitkomen vanuit de nachtmerrie van het leven

Drugs helpen me niet, ik heb stilte nodig

Maar als mijn gedachten als een mandrake in mijn hoofd schreeuwen

Wat je me ook vertelt, ik ga richting de zon

Ik jaag de zonsondergang na, ik streef naar veranderingen

Ik neem wat het lot me geeft, ik heb mijn eigen plan

Ik begroef oude spijt, ik zal niet alleen zijn

Ik zal ons vinden in het sterrenbeeld