Fièvre - Dobacaracol

Home mama yéo

Fièvre, la fièvre me prend

Sa main maniant la faucille au hazard

La fièvre me prend

Tu es comme le chêne liège que l’on dépouille de son écorce et que l’on laisse

Et que l’on blesse

Home

Nul ne sait, et le vent a soufflé

Sur le chêne-liège blessé

Les slaves ont noyé tes songes et moi le mensonge me ronge

Tu cherches les tiens dans une poignée de sable

Que la fièvre apporte la réflexion au fou qui sans honte abéit aux ordres

sombres

Lorsque la haine préside

Dans le noir pleurent les sylphydes !

Thuis mama yéo

Koorts, koorts neemt me mee

Zijn hand die willekeurig de sikkel hanteert

De koorts neemt me mee

Je bent als de kurkeik ontdaan van zijn bast en vertrokken

En we doen pijn

Thuis

Niemand weet het, en de wind heeft gewaaid

Op de gewonde kurkboom

De Slaven hebben je dromen verdronken en de leugen knaagt aan me

Je zoekt de jouwe in een handvol zand

Laat koorts de gek tot bezinning brengen die schaamteloos bevelen opvolgt

donker

Wanneer haat regeert

In het donker huilen de sylphyden!