Droit devant - Dobacaracol

On ne voit rien

On n’entend rien

On ne sait rien…

Droit devant, aveuglément, on navigue

infini, l’ouragan gronde à chaque fragment de seconde

Dans nos jardins l’amour

s’est noyé par le vin

s’est noyé par la vanité

par la loi de l’homme souverain

atchaka atchaka…

On ne voit rien

tout existe dans l’invisible, sous nos visières on ne voit rien

On n’entend rien

quand le tumulte est silencieux car nous sommes sourds et à la fin

On ne sait rien

On regrette d’avoir regardé seulement

Droit devant

Au coeurs tambours battant

la machine droit devant

on se dit que l’ont doit

puis on oublie ce que l’on croit

C’est penauds que l’on se penche

sur le nid de nos détresses

couvant nos instants de tristesse

paranoïa de la paresse

Des millions de naufragés

des millions de funambules

au crochet de leurs malheurs

pour mieux jalouser le bonheur

Entre celui qui n’a rien

et celui qui veut tout

lequel des deux est le plus pauvre?

c’est la question que je me pose…

On ne voit rien

tout existe dans l’invisible, sous nos visières on ne voit rien

On n’entend rien

quand le tumulte est silencieux car nous sommes sourds et à la fin

On ne sait rien

On regrette d’avoir regardé seulement

Droit devant

j’ai brisé des roseaux pour dessiner mon sentier

sans le vouloir déraciné l’espoir de ceux qui veulent croire

Dehors il y a la nuit qui me murmure qui je suis

sans être rassurée je ris

sur la corde raide je vis

Je ne suis pas encore aveugle

pourtant

je ne proteste pas tellement

trop souvent

Je me laisse porter par le vent

je me laisse porter par le vent

Ligotée par derrière

et baillonée par devant

atchaka atchaka…

On ne voit rien

tout existe dans l’invisible, sous nos visières on ne voit rien

On n’entend rien

quand le tumulte est silencieux car nous sommes sourds et à la fin

On ne sait rien

On regrette d’avoir regardé seulement

Droit devant

atchaka atchaka

We zien niets

We horen niets

Wij weten niets...

Rechtdoor varen we blindelings

oneindig, de orkaan rommelt elk fragment van een seconde

In onze tuinen liefde

verdronken in wijn

verdronken door ijdelheid

door de wet van de soevereine man

achaka achaka…

We zien niets

alles bestaat in het onzichtbare, onder onze vizieren zien we niets

We horen niets

wanneer het tumult stil is omdat we doof zijn en uiteindelijk

Er is niets bekend

We hebben er spijt van dat we alleen hebben gekeken

recht vooruit

Met kloppende harten

de machine recht vooruit

we zeggen dat we moeten

dan vergeten we wat we geloven

Het is schaapachtig dat we leunen

op het nest van onze ellende

piekeren over onze momenten van verdriet

luiheid paranoia

Miljoenen schipbreukelingen

miljoenen koorddansers

aan de haak van hun ongeluk

om beter jaloers te zijn op geluk

Tussen degene die niets heeft

en degene die alles wil

welke van de twee is armer?

dat is de vraag die ik mezelf stel...

We zien niets

alles bestaat in het onzichtbare, onder onze vizieren zien we niets

We horen niets

wanneer het tumult stil is omdat we doof zijn en uiteindelijk

Er is niets bekend

We hebben er spijt van dat we alleen hebben gekeken

recht vooruit

Ik brak het riet om mijn pad te tekenen

onbewust de hoop ontworteld van degenen die willen geloven

Buiten is er de nacht die me fluistert wie ik ben

zonder gerustgesteld te zijn lach ik

op een slappe koord leef ik

Ik ben nog niet blind

nochtans

Ik protesteer niet zo veel

te vaak

Ik liet me meevoeren door de wind

Ik liet me meevoeren door de wind

Van achteren vastgebonden

en de mond gesnoerd vooraan

achaka achaka…

We zien niets

alles bestaat in het onzichtbare, onder onze vizieren zien we niets

We horen niets

wanneer het tumult stil is omdat we doof zijn en uiteindelijk

Er is niets bekend

We hebben er spijt van dat we alleen hebben gekeken

recht vooruit

atchaka atchaka