Consistent Duality - Distorted

My essence has gone astray

My whole reflection is crushing down

Now I am evading my beliefs

And saying goodbye

Descending from what seemed to be

So infinite and strict

Into the depth of a consistent duality

The light at the edge of my life

Drifted far from my sight

As the time goes by

I would keep on falling…

I shudder to think my instincts

May mislead me

Self-anguished by a wreath of thorns

Entwined with shame

The light at the edge of my life

Drifted far from my sight

As the time goes by

I would keep on falling

Mijn essentie is verdwaald

Mijn hele reflectie verplettert

Nu ontwijk ik mijn overtuigingen

En afscheid nemen

Afdalen van wat leek te zijn

Zo oneindig en streng

In de diepte van een consistente dualiteit

Het licht aan de rand van mijn leven

Drijfde ver uit mijn zicht

Als de tijd voorbij gaat

Ik zou blijven vallen...

Ik huiver als ik aan mijn instincten denk

Kan me misleiden

Zelf gekweld door een krans van doornen

Verstrengeld met schaamte

Het licht aan de rand van mijn leven

Drijfde ver uit mijn zicht

Als de tijd voorbij gaat

Ik zou blijven vallen