Undying Dysphoria - Disentomb

Great Oppressor who feeds on human debris

My veins are filled with thorns, it hurts to breathe

Great Depressor‚ release me from your strange grip

I’ve been praying for dawn all of this time

I was once human

Before I threw myself over the cliffs into the ocean

Reduced to the substance

Crushed in fathoms

The heavens besieged with the prayers of prey

It’s here now breathing

Dormant dead memories

The crown it wears in its skull

The Oppressor casts down ash clouds to invoke undying dysphoria

Enthroned are the burnt prophets

Shards of light cut through and corrode the pillars in my mind

Demolishing my reality

Turning the skies red

I hear him speak vile verses

The grotesque forms thriving on our

Behold sickness in its true form

In front of the gates I fell apart

Withering to the soil fertilized by the human debris

Undying dysphoria

Grote onderdrukker die zich voedt met menselijk afval

Mijn aderen zijn gevuld met doornen, het doet pijn om te ademen

Grote Depressor‚ bevrijd me uit je vreemde greep

Ik heb de hele tijd gebeden voor de dageraad

Ik was ooit een mens

Voordat ik mezelf over de kliffen in de oceaan wierp

Teruggebracht tot de substantie

Verpletterd in vademen

De hemel belegerd met de gebeden van de prooi

Het ademt hier nu

Slapende dode herinneringen

De kroon die hij in zijn schedel draagt

De onderdrukker werpt aswolken neer om eeuwige dysforie op te roepen

Op de troon zijn de verbrande profeten

Snippers licht snijden door en corroderen de pilaren in mijn geest

Mijn realiteit slopen

De lucht rood kleuren

Ik hoor hem gemene verzen spreken

De groteske vormen bloeien op onze

Zie ziekte in zijn ware vorm

Voor de poorten viel ik uit elkaar

Verdorren in de grond die is bemest door menselijk afval

Onsterfelijke dysforie