The Spirits of the Tall Hills - Disembowelment

Standing upon the portal where my eyes have become weary, the cold winds

From

The south bring ghastly fragments of the forgotten land, where, once

The spirits stood

Along the desolate shore to

Disappear into the silenced murk, «some by the seven gated Thebes in the

Land of Kadmos

There, for these, the end of

Death was misted about them», as my eyes slowly descend, the dust

Transcends into my frail

Structure, the wind, the

Cold wind breaks my complete silence, the portal for which I stand upon

Collapses, no fear I

Shall feel, transcendence

Into the peripheral, «and there they have their dwelling place and

Hearts free of sorrow, in

The islands of the blessed

By the deep swirling stream of the ocean», the hypnotised sound of

Boetian harps, created by

The force of the spirits

The faraway lands no longer seem so distant, nirvanaesque serenity as

The hills become

Unclouded, the spirits

Embrace my soul, as I envision the neutral spectrum before me, the harp

Echoes and echoes

And… my wings take

Me to the bewilderment

Staande op het portaal waar mijn ogen moe zijn geworden, de koude winden

Van

Het zuiden brengt afschuwelijke fragmenten van het vergeten land, waar ooit...

De geesten stonden

Langs de desolate kust naar

Verdwijn in de zwijgende duisternis, «sommigen bij de zeven omheinde Thebe in de»

Land van Kadmos

Daar, voor deze, het einde van

De dood stond als een mist om hen heen», terwijl mijn ogen langzaam neerdaalden, het stof

Overstijgt in mijn kwetsbaarheid

Structuur, de wind, de

Koude wind breekt mijn volledige stilte, het portaal waar ik op sta

Valt in elkaar, geen angst I

Zal voelen, transcendentie

In de periferie, "en daar hebben ze hun woonplaats en"

Harten vrij van verdriet, in

De eilanden van de gezegenden

Door de diepe kolkende stroom van de oceaan», het gehypnotiseerde geluid van

Boetische harpen, gemaakt door

De kracht van de geesten

De verre landen lijken niet langer zo ver, nirvana-achtige sereniteit als...

De heuvels worden

Onbewolkt, de geesten

Omhels mijn ziel, zoals ik me het neutrale spectrum voor mij voorstel, de harp

Echo's en echo's

En... mijn vleugels nemen toe

Ik tot verbijstering