The Ballad of St. Augustine - Disciple

The air is leaving here

It’s getting hard to breathe, I’m choking

The fracture was innocent

A miniature compromise that exploded

Inside my atmosphere

And now the paradigm is shifting

A good man was living here

Virtuous evidence has all but disappeared

Right was wrong when wrong went right

I’m fading

Black has turned to gray inside

And I know that I need saving, can You save me?

Take me away to where You are

Cause I won’t leave without it Involuntary fast

The bread that never lasts, I’m starving

Sanity shackled here

The key is in my hand, but I’m frozen

Revelation sings

Justice delivery is blinding

My death is imminent

I’d rather die with You than utterly alone

Welcome back my innocence

How I have so longed to see your face again

Overwhelmed I say goodbye

As the pages turn I say goodbye

Passing by the end of my life

Pages turn, memories burning away

Ashes celebrate

You’re washing me, consuming me As I’m falling on Your sword

You’re washing me, branding me with grace

Innocence reborn

Psalm 51:1−17;

Psalm 32:1−7

De lucht gaat hier weg

Het wordt moeilijk om te ademen, ik ben aan het stikken

De breuk was onschuldig

Een miniatuurcompromis dat explodeerde

In mijn sfeer

En nu verschuift het paradigma

Hier woonde een goede man

Deugdzaam bewijs is zo goed als verdwenen

Goed was fout toen fout goed ging

ik vervaag

Zwart is van binnen grijs geworden

En ik weet dat ik moet worden gered, kunt u mij redden?

Neem me mee naar waar je bent

Want ik ga niet weg zonder onvrijwillig snel

Het brood dat nooit houdbaar is, ik heb honger

Sanity is hier geketend

De sleutel is in mijn hand, maar ik ben bevroren

Openbaring zingt

Gerechtigheid is verblindend

Mijn dood is nabij

Ik sterf liever met U dan helemaal alleen

Welkom terug mijn onschuld

Wat heb ik er zo naar verlangd om je gezicht weer te zien

Overweldigd neem ik afscheid

Terwijl de pagina's omslaan, zeg ik gedag

Aan het einde van mijn leven voorbijgaan

Pagina's worden omgeslagen, herinneringen branden weg

As vieren

Je wast me, verteert me terwijl ik op je zwaard val

Je wast me, brandmerkt me met gratie

Onschuld herboren

Psalm 51:1-17;

Psalm 32:1−7