The Burden of Almost - Dirge

Mother of all dreams

Glints sway in the breeze

Comet tails trail ripped sails

Ideals pale and frail

Columns to spear the dome

But streets are paved with mold

Head nods in silence

As entrails shout behind lowered eyes

Chasing cherished shades

Building walls and ruins

Looking down from barricades

The brothers we could have been

But we’re just lone soldiers

Against the world, against the wind

I can’t give way to dust

And jail ghosts in the womb

Too crestfallen, too lost

To besiege your wounds

So tired of this almost

I won’t adorn your gloom

Moeder van alle dromen

Glinsteringen zwaaien in de wind

Komeetstaarten sporen gescheurde zeilen

Idealen bleek en broos

Kolommen als speerpunt in de koepel

Maar straten zijn geplaveid met schimmel

Hoofd knikt in stilte

Als ingewanden schreeuwen achter neergeslagen ogen

Op jacht naar gekoesterde tinten

Muren en ruïnes bouwen

Naar beneden kijken vanaf barricades

De broers die we hadden kunnen zijn

Maar we zijn gewoon eenzame soldaten

Tegen de wereld, tegen de wind

Ik kan niet toegeven aan stof

En gevangenisgeesten in de baarmoeder

Te beteuterd, te verloren

Om je wonden te belegeren

Zo moe van bijna

Ik zal je somberheid niet versieren