Poets of Dirt - Dew-Scented

The gone staying by me

Feeling disease, crying sun

Soil adorning me, preparing to grow

Fever, disgust, dear sigh

Bewatching the truth, morals to break

Catch soon the breeze, immortals

And if my tears were only joyful

I would better rest in silence

Instead of writing down my claims

To pleasure such a lonely road

A sombre tangle to disclose

The damned poets of dirt

Lake fulfilled with sand, prayers of lies

Wishing disease, unholy blue

Is covering meand our sins

Forever gone, trapped in life

De verdwenen blijven bij mij

Ziekte voelen, zon huilen

Bodem siert me, bereidt zich voor om te groeien

Koorts, walging, lieve zucht

Let op de waarheid, moraal om te breken

Vang snel de wind, onsterfelijken

En als mijn tranen alleen maar vreugdevol waren

Ik kan beter in stilte rusten

In plaats van mijn claims op te schrijven

Om van zo'n eenzame weg te genieten

Een sombere kluwen om te onthullen

De verdomde dichters van vuil

Meer vervuld met zand, gebeden van leugens

Ik wens ziekte, onheilig blauw

Betekent bedekken onze zonden?

Voor altijd weg, gevangen in het leven