The Lost Vikings - Dethklok

Riding, and riding,

We search across the land.

The snow, and wind,

Has frozen hearts of man,

But we ride,

We ride.

Many days ago,

We left our home,

With swords we ride into the night.

Fighting side by side,

To destroy our foes

And leave them without life.

We stop, consider,

The land that we travel.

Our maps, at home,

Direction, unraveled,

But we ride,

We ride.

Many days ago,

We left our homes,

With swords we ride into the night.

Fighting side by side,

To destroy our foes

And leave them without life.

So much time has passed

Since we left our land,

That we"ve become concerned.

That we"ll never find the battle,

That we should have fought and won,

But we won"t, stop, searching.

Lost, but still, we ride,

Search, until, we die.

We ride,

We ride,

Hungry, and tired,

The frigid plain yields little.

We trudge, on further,

Eating brine, and snow thats brittle,

We ride,

We ride,

We come upon a witch,

Who takes us in To let us share,

her nightly fire

She asks of us our story,

And we lie and s ay We ride around for hire.

She asks us if we"d

Like to have a map

and points us in some direction.

But we are far too proud

To stop so we keep silent,

And ignore her suggestion.

Lost, but still, we ride,

Search, until, we die.

All, the fault, of pride.

The gods, weep in, the night.

Lost, but still, we ride,

Search, until, we die.

All, the fault, of pride.

The gods, weep in, the night

We ride,

We ride.

Rijden, en rijden,

We zoeken door het hele land.

De sneeuw en de wind,

Heeft bevroren harten van de mens,

Maar we rijden,

We rijden.

Vele dagen geleden,

We verlieten ons huis,

Met zwaarden rijden we de nacht in.

Zij aan zij vechten,

Om onze vijanden te vernietigen

En laat ze zonder leven.

We stoppen, overwegen,

Het land dat we reizen.

Onze kaarten, thuis,

Richting, ontrafeld,

Maar we rijden,

We rijden.

Vele dagen geleden,

We verlieten onze huizen,

Met zwaarden rijden we de nacht in.

Zij aan zij vechten,

Om onze vijanden te vernietigen

En laat ze zonder leven.

Er is zoveel tijd verstreken

Sinds we ons land hebben verlaten,

Dat we ons zorgen zijn gaan maken.

Dat we de strijd nooit zullen vinden,

Dat we hadden moeten vechten en winnen,

Maar we zullen niet stoppen met zoeken.

Verloren, maar toch, we rijden,

Zoeken, totdat we sterven.

We rijden,

We rijden,

Hongerig en moe,

De ijskoude vlakte levert weinig op.

We sjokken verder,

Pekel eten, en sneeuw die broos is,

We rijden,

We rijden,

We komen een heks tegen,

Wie neemt ons mee om ons te laten delen,

haar nachtelijke vuur

Ze vraagt ​​ons ons verhaal,

En we liegen en zeggen dat we rondrijden voor verhuur.

Ze vraagt ​​ons of we

Graag een kaart hebben

en wijst ons in een richting.

Maar we zijn veel te trots

Om te stoppen, zodat we zwijgen,

En negeer haar suggestie.

Verloren, maar toch, we rijden,

Zoeken, totdat we sterven.

Allemaal de schuld van trots.

De goden, huilen in, de nacht.

Verloren, maar toch, we rijden,

Zoeken, totdat we sterven.

Allemaal de schuld van trots.

De goden, huil in, de nacht

We rijden,

We rijden.