Фемида - Dequine

Как песня называлась?

Не могу, блин, я не могу вспомнить

А, чёрт

Дочь казахских степей слышит

Как твоя душа кричит ей

Мой кочевник, лишь не сбейся

Укажу твой путь молитвой

Дочь казахских степей слышит

Как твоя душа кричит ей

Мой кочевник, лишь не сбейся

Твой путь молитвой

Ничего не видно, здесь только шум моих ресниц

Могу услышать, куда ты хочешь отойти

Мы утопили свободу будущих детей

И нам не стыдно, есть только миг, когда мы здесь

Ходим все по кругу, оборачиваясь вдаль

Испуганы друг друга дети двадцать пятьдесят

Преклоняясь на коленях, обращаюсь к небесам:

«Сохрани моего президента ближе к облакам»

Дочь казахских степей слышит

Как твоя душа кричит ей

Мой кочевник, лишь не сбейся

Укажу твой путь молитвой

Корни сотней кочевников просят свободы быстрее (Я-я)

Кожа желтит, мои очи слепы, и закрыты все окна (Е-е)

Переглянись, что ты видишь вокруг, мы не так одиноки

Опять улетаем в птичью стаю, в разные грани, мы так устали

Мой импозантный муж, клянусь, молюсь только тебе

Ты с красивым отчуждением смотришь на меня в Inst’e

Любимый, ты везде, ты есть во всем, что нужно мне

Твой низкий хриплый голос заставляет меня млеть

Странник, научи смеяться, научи бороться

Всё, что нам послали наши предки, это солнце

Жарит и смеётся, жарит и смеётся

Ранит прямо в сердце и не чувствует мой возглас

Wat was de naam van het lied?

Ik kan niet neuken, ik kan het me niet herinneren

Ah, verdomme

De dochter van de Kazachse steppen hoort

Hoe je ziel tot haar schreeuwt

Mijn nomade, verdwaal niet

Ik zal je de weg wijzen met gebed

De dochter van de Kazachse steppen hoort

Hoe je ziel tot haar schreeuwt

Mijn nomade, verdwaal niet

Jouw weg door gebed

Niets is zichtbaar, er is alleen het geluid van mijn wimpers

Ik kan horen waar je heen wilt

We hebben de vrijheid van toekomstige kinderen verdronken

En we schamen ons niet, er is maar een moment dat we hier zijn

We lopen allemaal in een cirkel, draaiend in de verte

Bang voor elkaar kinderen vijfentwintig

Op mijn knieën keer ik me naar de hemel:

"Houd mijn president dicht bij de wolken"

De dochter van de Kazachse steppen hoort

Hoe je ziel tot haar schreeuwt

Mijn nomade, verdwaal niet

Ik zal je de weg wijzen met gebed

De wortels van honderd nomaden vragen sneller om vrijheid (I-I)

De huid wordt geel, mijn ogen zijn blind, en alle ramen zijn gesloten (Ja)

Kijk wat je om je heen ziet, we zijn niet zo alleen

We vliegen weer weg naar de zwerm vogels, naar verschillende kanten, we zijn zo moe

Mijn imposante echtgenoot, ik zweer het, ik bid alleen tot jou

Je kijkt me aan met mooie vervreemding in Inst

Schat, je bent overal, je bent in alles wat ik nodig heb

Je lage hese stem doet me rillen

Zwerver, leer me lachen, leer me vechten

Alles wat onze voorouders ons hebben gestuurd is de zon

Braadt en lacht, braadt en lacht

Het doet pijn in het hart en voelt mijn uitroep niet