Penumbra - Denominate

Standing above what is soon to be a carcass

A habitat, for petty things

On the verge of extinction

Breathing dying breaths

An aeon’s passing, underway

Crawling towards me, a devouring malice

Incessantly creeping closer is the inevitable breaking point

Freely taking what we surrender

That which was never ours to take

Our terrestrial corpse, is released

Into perpetual oblivion

We stand on the knife-edge

One step from the void

As stone, frozen and forced to behold

Possibly the last fleeting moment

In between fatal possibilities

In between the realms of shadow and light our paths divide

One path leads down, one still searching for a way to survive

Fate is a colossal monstrosity without a reason, undividing

Nothings truly black or white, omnipresent and beyond all laws

Our existence is in

Penumbra

Crawling towards me, a malevolent justice

Incessantly creeping closer

Freely breaking all constructs

Dissolving only to recreate

Our terrestrial corpse, so diseased

Introducing the ultimate eschaton

Now we hang on the knife-edge

Our lives are void

Staande boven wat binnenkort een karkas zal zijn

Een habitat, voor kleine dingen

Op het punt van uitsterven

Ademhaling stervende adem

Een eon gaat voorbij, onderweg

Naar me toe kruipend, een verslindende boosaardigheid

Onophoudelijk dichterbij kruipen is het onvermijdelijke breekpunt

Vrijelijk nemen wat we afstaan

Dat wat nooit van ons was om te nemen

Ons aardse lijk is vrijgelaten

In eeuwige vergetelheid

We staan ​​op het scherpst van de snede

Een stap uit de leegte

Als steen, bevroren en gedwongen om te aanschouwen

Mogelijk het laatste vluchtige moment

Tussen fatale mogelijkheden in

Tussen de rijken van schaduw en licht scheiden onze paden

Eén pad leidt naar beneden, één nog steeds op zoek naar een manier om te overleven

Het lot is een kolossaal gedrocht zonder reden, onverdeeld

Niets is echt zwart of wit, alomtegenwoordig en buiten alle wetten om

Ons bestaan ​​is in

Halfschaduw

Naar me toe kruipend, een kwaadwillende justitie

Onophoudelijk dichterbij kruipen

Vrijelijk alle constructies breken

Alleen oplossen om opnieuw te maken

Ons aardse lijk, zo ziek

Introductie van het ultieme eschaton

Nu hangen we aan het mes

Ons leven is leeg