In a Chasm of Stone - Denominate

Infinity, the obvious to existence

Aeons beyond it goes on

Passes us in bottomless oceans

Where sleeps the one to awaken

Beneath endless streams of ideas

Goes on without a thought

Beneath endless dreams, without a life to lose

Not all may fit into a lifetime

Yet more than one to a dying moment

The memory fades, and the old

Be reborn

In a chasm, of solid stone

The echoes breach silences' walls

Devouring deep below the solid

Time yet come to awaken

A premonition of coming days

Ominous, dreary dreams of extinction

A lonely echo cried:

«It is the power, the power behind a name

The mind’s shadow that blocks out even the brightest light»

If a dream is a shadow

The idea, a fragment of the fact

If the truth is solid, we are the rupture

Not all may fit into a lifetime

Yet more than one to a dying moment

The memory fades, and the old

Be reformed

The light always casts a shadow

In darkness it controls

In ways man can’t comprehend

This world unfolds

A premonition of coming days

The silence for us it provides

The surreality hides us within

In darkness we’re disguised

And found within we are again

Oneindigheid, het voor de hand liggende om te bestaan

Eeuwen later gaat het door

Passeert ons in bodemloze oceanen

Waar slaapt degene die wakker wordt

Onder eindeloze stroom van ideeën

Gaat door zonder erbij na te denken

Onder eindeloze dromen, zonder een leven te verliezen

Niet alles past misschien in een leven

Toch meer dan één tot een dood moment

De herinnering vervaagt, en de oude

Word herboren

In een kloof, van stevige steen

De echo's doorbreken de muren van stiltes

Verslindend diep onder de vaste stof

Tijd nog komen om te ontwaken

Een voorgevoel van de komende dagen

Onheilspellende, sombere dromen van uitsterven

Een eenzame echo riep:

"Het is de kracht, de kracht achter een naam"

De schaduw van de geest die zelfs het helderste licht blokkeert»

Als een droom een ​​schaduw is

Het idee, een fragment van het feit

Als de waarheid solide is, zijn wij de breuk

Niet alles past misschien in een leven

Toch meer dan één tot een dood moment

De herinnering vervaagt, en de oude

Word hervormd

Het licht werpt altijd een schaduw

In het donker bestuurt het

Op manieren die de mens niet kan bevatten

Deze wereld ontvouwt zich

Een voorgevoel van de komende dagen

De stilte die het ons biedt

De surrealiteit verbergt ons binnenin

In het duister zijn we vermomd

En gevonden binnen zijn we weer