Sbk - Borderline - Deep House, House Music, Tech-House

This throbbing of my insides,

this melancholic tribal inner wanderlust,

this fatal longing for something impalpable,

this unnameable emotionless urge.

This, this leaves me empty,

yet propels me onward

Hoping to annihilate entropy with emotion,

I go about the living rituals.

I invest, I sacrifice, I compromise…

Yet entire understanding escapes me by mere steps,

this I know,

but logic is a failure

I come to mistrust and mistrusting trust brings me

back around to the beginning.

The things I see at times have no names.

I myself am the nameless creature of dubious profession,

notorious for that which is impolite to be admitted,

the truth reveals itself in inconveniences and fate

the faith can make a discrepancy between shame and being shunned.

I fight idiosyncrasies of my own making,

I draw imaginary lines in my mind

hoping to segregate the good behaviors from the bad,

the problem flux from this knowledge, from this world.

I try to change the patterns that I try to tell myself

were long ago instilled by someone else.

I walk the border between denial and vacancy,

with open eyes to find my hand are still in front of me,

my feet are still attached

and my organs still manufacture liquids that cause me to have strange dreams.

I have heard that nothing can be created that doesn’t already exist,

somewhere, somewhere, somewhere.

I must try to contain my thoughts in this constricting box that is

this world, this experience, this instant.

I invest, I sacrifice, I compromise

I invest, I sacrifice, I compromise

Dit kloppen van mijn binnenkant,

deze melancholische tribale innerlijke reislust,

dit fatale verlangen naar iets ongrijpbaars,

deze onnoembare emotieloze drang.

Dit, dit laat me leeg,

maar stuwt me voort

In de hoop de entropie te vernietigen met emotie,

Ik ga over de levende rituelen.

Ik investeer, ik offer, ik sluit compromissen...

Toch ontgaat me het hele begrip door slechts stappen,

dit weet ik,

maar logica is een mislukking

Ik kom tot wantrouwen en wantrouwen vertrouwen brengt me

terug naar het begin.

De dingen die ik soms zie, hebben geen naam.

Ik ben zelf het naamloze wezen van een twijfelachtig beroep,

berucht om wat onbeleefd is om toe te geven,

de waarheid openbaart zich in ongemakken en het lot

het geloof kan een discrepantie maken tussen schaamte en gemeden worden.

Ik vecht tegen eigenaardigheden die ik zelf heb gemaakt,

Ik teken denkbeeldige lijnen in mijn hoofd

in de hoop het goede gedrag van het slechte te scheiden,

de probleemstroom van deze kennis, van deze wereld.

Ik probeer de patronen te veranderen die ik mezelf probeer te vertellen

zijn lang geleden bijgebracht door iemand anders.

Ik loop op de grens tussen ontkenning en leegstand,

met open ogen om te zien dat mijn hand nog steeds voor me ligt,

mijn voeten zitten nog vast

en mijn organen produceren nog steeds vloeistoffen waardoor ik vreemde dromen krijg.

Ik heb gehoord dat er niets kan worden gemaakt dat nog niet bestaat,

ergens, ergens, ergens.

Ik moet proberen mijn gedachten in dit beperkende kader te houden, namelijk:

deze wereld, deze ervaring, dit moment.

Ik investeer, ik offer, ik sluit compromissen

Ik investeer, ik offer, ik sluit compromissen