Daybreak And A Candle End - Deep Blue Something

Bask within our sedentary sins

Twich beneath the pricks and jabs of conscience

Enter me and the sun

A rusted shard to draw the blood

The Muse, a whore at work again

Fade the slightest sight, pine-needles dampen

A broken blade, a stolen face,

The epitaph — «Believe in Shame.»

Well I’ve been dead before

— Back before I was born

Then entered Light, surcease of Nothing

But merely given time

One lowly blip of life

Spinning to the void again

From the start know we are lost

A splintered two, the both of us

Helpless to believe in nothing

Koesteren in onze sedentaire zonden

Twich onder de prikken en prikken van het geweten

Voer mij en de zon in

Een verroeste scherf om het bloed te trekken

The Muse, weer een hoer aan het werk

Vervaag het minste zicht, dennennaalden dempen

Een gebroken mes, een gestolen gezicht,

Het grafschrift — «Geloof in schaamte.»

Nou, ik ben al eerder dood geweest

— Terug voordat ik werd geboren

Toen ging het Licht binnen, zeker van Niets

Maar alleen gegeven tijd

Een klein beetje van het leven

Opnieuw draaien naar de leegte

Weet vanaf het begin dat we verdwaald zijn

Een versplinterde twee, wij allebei

Hulpeloos om in niets te geloven