Biophelia - Deastro

I cannot, cannot explain… my dreams of dogs with two faces and our names.

Oh and everything… everything it has to change, I just keep wishing that,

wishing that it was the same.

On Sunday sitting by your mom… we're laughing in the aisles, laughing in the

hands of God… she told me this has got to stop, I’m crying on her shoulder,

crying for the things you’ve lost.

That night you’d almost given up,

I’m talking with your sister… talking bout the way you shine…

Rachel, where did we go wrong?

I wish we would’ve waited, wished we would’ve

turned God’s e back to me… please stay with me… please come back my little

lamb, I miss holding your hands X2

I cannot, cannot explain… my dreams of dogs with two faces and our names.

Yes and everything… everything it has to change, I just keep wishing that,

wishing that it was the same.

And what was is dead and gone… and no two cells are alike… and our hearts are

growing strong like a sea of muddy life… and no ghosts will find us here…

in the places we have been… with the takers and wheels, we’ll be running.

There are no clever words, there is no poetry, it’s how I feel!!!

It’s like a stomach wound, it’s like your dying words, it’s like an Indian

Summer, it keeps hanging on… X2

Ik kan, kan het niet uitleggen... mijn dromen van honden met twee gezichten en onze namen.

Oh en alles... alles moet veranderen, dat blijf ik maar wensen,

wenste dat het hetzelfde was.

Op zondag bij je moeder zitten... we lachen in de gangpaden, lachen in de

handen van God... ze vertelde me dat dit moet stoppen, ik huil op haar schouder,

huilen om de dingen die je bent kwijtgeraakt.

Die nacht had je het bijna opgegeven,

Ik heb het met je zus... over de manier waarop je straalt...

Rachel, waar zijn we fout gegaan?

Ik wou dat we hadden gewacht, wensten dat we hadden

keerde Gods e terug naar mij ... blijf alsjeblieft bij me ... kom alsjeblieft terug mijn kleine

lam, ik mis het om je handen vast te houden X2

Ik kan, kan het niet uitleggen... mijn dromen van honden met twee gezichten en onze namen.

Ja en alles... alles moet veranderen, dat blijf ik maar wensen,

wenste dat het hetzelfde was.

En wat was, is dood en weg... en geen twee cellen zijn hetzelfde... en onze harten zijn

sterk worden als een zee van modderig leven... en geen geesten zullen ons hier vinden...

op de plaatsen waar we zijn geweest ... met de nemers en wielen, zullen we rennen.

Er zijn geen slimme woorden, er is geen poëzie, zo voel ik me!!!

Het is als een maagwond, het is als je laatste woorden, het is als een indiaan

Zomer, het blijft hangen... X2